W przedmiotowej sprawie podatnik złożył w urzędzie skarbowym zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD–Z2), w którym zadeklarował nabycie od swojej matki kwoty 50 tys. zł w drodze darowizny. Na zgłoszeniu podatnik dokonał adnotacji, że darowiznę otrzymał w formie gotówki do rąk własnych, po czym sam dokonał jej wpłaty na swój rachunek bankowy.
Fiskus uznał, że sposób dokonania darowizny nie spełnia wymogu, określonego w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, powodującego zwolnienie darowizny od opodatkowania. Zdaniem organu obdarowany ma udokumentować otrzymanie środków pieniężnych dowodem przekazania na rachunek nabywcy w sposób zapewniający identyfikację stron umowy. W omawianej sprawie środki pieniężne na rachunek przekazał sam obdarowany.
Podatnik nie zgodził się z decyzją organu, a sprawa ostatecznie trafiła do NSA. W ocenie NSA ustawodawca uzależnił zwolnienie od podatku nabycia w drodze darowizny środków pieniężnych, od członków rodziny tylko od udokumentowania otrzymania tych środków dowodem ich przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo – kredytową lub przekazem pocztowym. Brak przy tym wskazania, że z dowodu wpłaty lub przekazu pocztowego wynikać powinno, że wpłacającym kwotę darowizny powinien być darczyńca. Według sądu także rezultaty wykładni celowościowej nie prowadzą do wniosku, aby warunkiem skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania była osobista wpłata kwoty darowizny przez darczyńcę na rachunek bankowy obdarowanego.
Wyrok NSA z 12 kwietnia 2013 r., II FSK 1628/11