Dokonywana przez celników kontrola autentyczności dokumentów polegać ma między innymi na ocenie ich cech zewnętrznych i treści, oględzinach zabezpieczających je znaków takich jak hologramy czy kody, potwierdzaniu autentyczności od osób, które te dokumenty wystawiły, wykonywanie ekspertyz laboratoryjnych, ustalaniu autentyczności znaków urzędowych lub firmowych, którymi są opatrzone oraz porównywaniu dokumentów z ich kopiami lub uwierzytelnionymi fotokopiami, które są w posiadaniu organów celnych lub zostały bezpośrednio przekazane tym organom przez ich wystawców.
Wprowadzona została regulacja dotycząca stosowania szczególnego środka kontroli jakim jest rewizja. Zastosowanie przez funkcjonariusza celnego tego środka nie może być dowolne. Decyzje o rewizji poprzedzać musi analiza ryzyka lub wyników kontroli dokumentów, wyników oględzin oraz wyników kontroli wykonywanej z użyciem urządzeń technicznych lub psów służbowych.
W rozporządzeniu uregulowane zostały różne sposoby wykonywania kontroli w zależności od miejsca jej wykonywania. W ten sposób dokonano zróżnicowania na kontrolę wykonywaną w urzędzie celnym albo miejscu wyznaczonym lub uznanym przez organ celny, w siedzibie, w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej oraz miejscu zamieszkania podmiotu podlegającego kontroli i w innych miejscach. Natomiast ze względu na rodzaj obowiązków podlegających kontroli, wyodrębnione zostały przepisy dotyczące wykonywania kontroli stosowania procedur celnych, działalności składów celnych, wolnych obszarów celnych i składów wolnocłowych oraz Wspólnej Polityki Rolnej.
Jolanta Mazur