Stosownie do art. 22g ust. 11 ustawy o PIT, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Zatem, w przypadku, gdy małżonkowie składniki majątku stanowiące ich współwłasność wykorzystują w działalności prowadzonej odrębnie, wartość początkową tych środków trwałych należy ustalić w takiej proporcji, w jakiej pozostaje udział małżonków we współwłasności tych składników. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku. Współwłasność bowiem, skoro nie została wyłączona, ani zniesiona prawomocnym wyrokiem sądu, bądź umową majątkową małżeńską – rodzi prawo korzystania z rzeczy na równych zasadach przez każdego z małżonków, w tym pobierania pożytków i innych przychodów oraz ponoszenia wydatków i ciężarów związanych z rzeczą wspólną.

Jednak w sytuacji, gdy małżonkowie wykorzystują w nierównych częściach składnik majątku stanowiący ich współwłasność w odrębnie prowadzonych działalnościach, co zostanie stosownie udokumentowane, dopuszczalne jest ustalenie wartości początkowej środków trwałych w oparciu o rzeczywiste proporcje ich wykorzystania. Takie stanowisko nie jest sprzeczne z postanowieniami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, którego art. 341 stanowi, że każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, z 24 marca 2012 r., IPTPB1/415-330/11-2/AG.