Koszty związane z wypłatą renty dożywotniej na rzecz pacjenta będą stanowić koszty uzyskania przychodów szpitala.
Ustawodawca w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączył z kosztów uzyskania przychodów ściśle określone wydatki o charakterze odszkodowawczym. Inne wydatki o tym charakterze, jeżeli nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na mocy tego artykułu, mogą stanowić - co do zasady - koszt uzyskania przychodu na gruncie art. 15 ust. 1 tej ustawy.
Zgodnie kodeksem cywilnym, kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, która przy wykonywaniu tej czynności podlega jego kierownictwu i ma obowiązek stosować się do jego wskazówek, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu powierzonej jej czynności. W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.
Szpital ponosi więc odpowiedzialność na zasadzie ryzyka za szkody spowodowane działalnością personelu medycznego. Wypłata renty dożywotniej wynika wprost z przepisów prawa cywilnego i powinna zostać zakwalifikowana jako wydatek związany z ryzykiem podejmowanym przy leczeniu pacjenta, co w konsekwencji stanowi, iż jest to wydatek niezaprzeczalnie związany z funkcjonowaniem szpitala. W konsekwencji, przyjąć należy, że wydatek z tytułu renty dożywotniej ma związek z zachowaniem źródła przychodów szpitala i może stanowić jego koszt uzyskania przychodów.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 września 2011 r., sygn. ILPB3/423-647/10/11-S/JG.
Jolanta Mazur
źródło: www.mf.gov.pl