Niewątpliwie najkorzystniejsza jest sytuacja wówczas, gdy uprzednio wydana interpretacja staje się zbędna lub bezprzedmiotowa. Uchylenie „starej” indywidualnej interpretacji będzie natomiast możliwe wyłącznie wówczas, kiedy to w toku kontroli sądowo-administracyjnej sąd uzna, że interpretację należy uchylić ( Tak: C. Kosikowski, Komentarz do art. 14 (e) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa, [w:]C. Kosikowski, L. Etel, R. Dowgier, P. Pietrasz, S. Presnarowicz, M. Popławski, Ordynacja podatkowa, Komentarz, LEX, 2009, wyd. III). Minister finansów nie ma kompetencji, które umożliwiałyby mu uchylenie „starej” indywidualnej interpretacji i umorzenie postępowania w sprawie jej wydania. Jak pisze H. Filipczyk „wskutek działania korekcyjnego [ministra finansów- P. Sz.] zawsze […] w obiegu prawnym pozostaje [„stara”- P. Sz.] interpretacja” (H. Filipczyk, Indywidualne interpretacje prawa podatkowego – prawo i praktyka, Warszawa 2011).
Interpretacja wydana na podstawie art. 14e §1 O. p. powinna odpowiadać co najmniej tym samym rygorom jakim podlega interpretacja indywidualna wydawana na podstawie art. 14b w związku z art. 14 c O. p. tzn. może być ona ponownie zmieniona przez ministra finansów, może być także zaskarżona do sądu administracyjnego, trzeba ją doręczyć zainteresowanemu, na jej podstawie przysługuje ochrona. Dokonanie zmiany przez ministra finansów nie powoduje konieczności uiszczenia opłaty za wydanie zmienionej interpretacji. Dodatkowo z racji, że jest ona interpretacją „poprawiającą” uprzednio wydaną inną interpretację, powinna zawierać w swojej treści informację jaką interpretację zmienia, jakie są powody nieprawidłowości interpretacji starej oraz dlaczego doszło do zmiany. Co więcej, musi ona bezwzględnie zawierać uzasadnienie prawne (w przeciwieństwie do interpretacji niezmienianej), gdyż niemożliwa jest sytuacja, kiedy interpretacja zmieniona uwzględnia w całości stanowisko zainteresowanego.