Udzielanie oprocentowanych pożyczek z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie jest świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ustawy o VAT.
Takie stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2011 r., sygn. akt ILPP1/443-669/08/11-S/MK. Wnioskodawca zobowiązany został do utworzenia w prowadzonym przedsiębiorstwie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w ramach którego udziela pracownikom zwrotnych pożyczek na cele mieszkaniowe - których oprocentowanie zgodnie z obowiązującym w Spółce regulaminem – wynosi 1% w stosunku rocznym.
Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej działania podejmowane w ramach ZFŚS są przejawem działalności socjalnej zakładu pracy, a nie działalności gospodarczej podatnika VAT. Podmiot nie rozpoczyna i nie prowadzi działalności gospodarczej w celu dysponowania funduszem socjalnym, i aby w jego ramach udzielać pracownikom pożyczek mieszkaniowych. Wykonuje te czynności tylko dlatego, że taki obowiązek nakłada na niego ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. W konsekwencji administrowanie zakładowym funduszem świadczeń socjalnych nie jest usługą, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Ponadto, nie jest także czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT określoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, skutkiem czego czynność ta pozostaje poza zakresem regulacji ustawy o podatku od towarów i usług.
W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma obowiązku dokumentowania udzielonych z ZFŚS pożyczek fakturą wewnętrzną, te bowiem wystawiane są jedynie przy nieodpłatnym świadczeniu usług o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatnej dostawie towarów z art. 7 ust. 2 ustawy, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług. Brak w opisanej sprawie czynności podlegających opodatkowaniu (ustawie o podatku od towarów i usług) skutkuje także brakiem uwzględniania ich w obliczaniu udziału sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem zawartej w art. 90 ustawy.
Jolanta Mazur