Z najnowszej interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0113-KDIPT2-2.4011.633.2019.1.AKR wynika, że jeśli zatrudnieni przez polskiego pracodawcę w oparciu o umowę o pracę pracownicy z Ukrainy przebywają na terytorium Polski powyżej 183 dni, trzeba ich traktować tak jak podatników podlegających w Polsce opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Pracodawca jako płatnik ma w takiej sytuacji obowiązek pobierania zaliczek na PIT w ciągu roku, a po jego zakończeniu przekazać PIT-11 pracownikowi i urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na polskie miejsce zamieszkania pracownika.

Sprawdź w LEX: Czy karta pobytu decyduje o rezydencji podatkowej obcokrajowca? >

Ważne miejsca zamieszkania pracownika dla PIT-11

Najnowsze stanowisko skarbówki trzeba jednak porównać z interpretacją nr 0113-KDIPT2-3.4011.296.2019.1.MS. Dotyczyła ona zleceniobiorców. Fiskus potwierdził w niej, że  gdy polska firma wypłaca wynagrodzenia za pracę pracownikom pochodzącym z Ukrainy, pod uwagę trzeba wziąć dwie kwestie. Po pierwsze, długość pobytu w Polsce, po drugie – certyfikat rezydencji.

Czytaj w LEX: Opodatkowanie osób posiadających podwójne miejsce zamieszkania >

Jeśli Ukrainiec przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku, ale przedstawi certyfikat rezydencji potwierdzający, że jego centrum interesów życiowych jest na Ukrainie, jego dochody będą podlegały opodatkowaniu tylko na Ukrainie. Potwierdza to art. 14 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. Polski pracodawca będzie musiał przygotować dla ukraińskiego pracownika imienne informacje według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R) oraz przesłać je we właściwym terminie odpowiedniemu urzędowi skarbowemu oraz obywatelowi Ukrainy.

Zobacz również: Ukraińcy oczekują więcej, nie biorą już każdej pracy >>

Polskie przepisy dla zagranicznego obywatela

Jak wynika z kolei z interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0112-KDIL3-1.4011.57.2019.2.AGR, do cudzoziemców można zastosować przepisy polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli spełnią warunki do uznania ich za polskich rezydentów podatkowych. Chodzi o to, aby posiadali w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych (tzw. ośrodek interesów życiowych) lub przebywali w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Spełnienie tych wymogów musi potwierdzić sam cudzoziemiec. Wystarczy, że złoży w firmie, która go zatrudnia, oświadczenie.

 


Zobacz procedurę w LEX: Ustalanie rezydencji podatkowej osoby fizycznej >

Po otrzymaniu dokumentu, zatrudniający będzie mógł rozliczać cudzoziemca, tak jak Polaków na zasadach ogólnych. Certyfikat rezydencji nie jest w tym przypadku konieczny. Będzie też pobierał zaliczki od wypłacanego wynagrodzenia i wpłacał je do urzędu skarbowego. Cudzoziemiec natomiast będzie miał obowiązek rozliczenia rocznego PIT przed końcem kwietnia następnego roku. Będzie mógł w nim również skorzystać z przysługujących ulg.

 

Definicja centrum interesów życiowych

Organ podatkowy wyjaśnił dodatkowo, że pierwszym warunkiem pozwalającym na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania w Polsce jest posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Zdaniem dyrektora KIS, przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób. Wynika może to z użycia spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych”. Tym samym dana osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Sprawdź w LEX: Czy cudzoziemiec jest uznany za rezydenta z chwilą złożenia własnego oświadczenia, czy z chwilą kiedy ma poświadczenie z urzędu skarbowego o rezydencji podatkowej? >

Organ podatkowy wskazał również, że przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć tzw. ognisko domowe, wszelkie powiązania rodzinne i towarzyskie, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby, itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, itd.

Czytaj w LEX: Obowiązki płatników podatku dochodowego od osób fizycznych wypłacających świadczenia osobom zagranicznym >