Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, na użytek tej ustawy grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej oznaczają grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów pod jeziorami, zajętych na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych, chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.
Należy przy tym zauważyć, iż podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy).
Skoro grunt będzie użyczony przedsiębiorcy, to jest równoznaczne z tym, że będzie on znajdował się w jego posiadaniu. Konsekwencją tego faktu będzie zaś to, że właściciel gruntu będzie musiał płacić podatek według stawek przewidzianych dla działalności gospodarczej.
Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. W efekcie postawienie budynku na cudzym gruncie oznacza, że budynek staje się własnością właściciela gruntu, który będzie musiał płacić podatek od nieruchomości także od budynku.