Unormowania dotyczące sposobu opodatkowania części wspólnych budynków i gruntów są odmiennie interpretowane w orzecznictwie i w doktrynie.

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jeżeli wyodrębniono własność lokali, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości od gruntu oraz części budynku stanowiących współwłasność ciąży na właścicielach lokali w zakresie odpowiadającym częściom ułamkowym.

W orzecznictwie administracyjnym dominuje pogląd, że te części powierzchni użytkowej budynków i powierzchni gruntów, które na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy nie są objęte obowiązkiem podatkowym nie podlegają opodatkowaniu.

Odmienne stanowisko prezentują przedstawiciele doktryny. Ich zdaniem do części nieobjętej obowiązkiem podatkowym powinny mieć zastosowanie ogólne zasady opodatkowania nieruchomości wspólnych z art. 3 ust. 4.

Minister zapowiedział, że szczegółowo przeanalizuje dokonanie stosownych zmian w przepisach ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Przywołane akty prawne:

Ustawa z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 z późn. zm.)