W przedmiotowej sprawie do fiskusa zwrócił się podatnik w sprawie opodatkowania przychodów z najmu kilku lokali. Podatnik jest bowiem współwłaścicielem i właścicielem kilku lokali mieszkalnych, które wynajmuje na cele mieszkaniowe osobom prywatnym. Jest też współwłaścicielem kilku lokali użytkowych, które wynajmuje podmiotom gospodarczym na cele użytkowe. Podatnik nie prowadzi w tym zakresie działalności gospodarczej i nie ma najmu we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, pomimo że taką prowadzi. Lokale, które wynajmuje, traktuje jako odrębny - od działalności gospodarczej - majątek prywatny. Podatnik uważa, że w tej sytuacji właściwe jest opodatkowanie przychodów z najmu prywatnego podatkiem ryczałtowym 8,5 proc.

Fiskus się zgodził z podatnikiem. Zauważył jednak, że ustawa o PIT nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności. Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowanie nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jak podkreślił organ ważne jest, aby najem nie spełniał przesłanek pozwalających uznać go za działalność gospodarczą. Jeśli zatem najem lokali nie będzie prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły, czyli będzie prowadzony w ramach najmu prywatnego okazjonalnego, to uzyskiwane z tego tytułu przychody mogą być kwalifikowane, jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT. Warunkiem skorzystania z tego ryczałtowanego opodatkowania jest jednak złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 lutego 2015 r., sygn. akt IBPBII/2/415-1042/14/JG, LEX nr 254822

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego