W związku z naruszeniem warunków umowy o dofinansowanie doposażenia, podatnik zwrócił otrzymaną w 2009 r. refundację do Urzędu Pracy, która wtedy została przeznaczona na zakup środka trwałego. Otrzymana wtedy refundacja nie została opodatkowana podatkiem dochodowym, jednocześnie odpisy amortyzacyjne z zakupionego środka trwałego nie były kosztem uzyskania przychodu.
Jak podatkowo należy postąpić ze zwrotem refundacji i odpisami amortyzacyjnymi zakupionego wtedy środka trwałego?
Ponadto refundacje zwrócono z należnymi odsetkami.
Czy odsetki te stanowią podatkowy koszt uzyskania przychodu?
Zwrot przedmiotowej refundacji będzie skutkował powstaniem prawa do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów. Odpisy te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w dacie ich dokonania. Należy w związku z tym dokonać odpowiedniej korekty zapisów księgi podatkowej i zeznania podatkowego za 2009 r. (szczegóły w uzasadnieniu).
Zapłacone odsetki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymywane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych, nie stanowią przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm. – dalej u.p.d.o.f.). Z drugiej strony, odpisy amortyzacyjne, dotyczące wydatków na zakup środków trwałych, które zostały podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócone, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.f.
W efekcie zwrotu przez podatnika wypłaconych mu wcześniej refundacji związanych z zakupem środków trwałych, podatnik sfinansuje te wydatki de facto ze środków własnych. W tej sytuacji, wyłączenie, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.f. nie będzie miało zastosowania. W oparciu więc o art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f., odpisy amortyzacyjne, związane z użytkowaniem środków trwałych, będą mogły stanowić koszty podatkowe.
Jak wynika z art. 22h ust. 4 u.p.d.o.f., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał albo jednorazowo na koniec roku podatkowego. W związku z tymi regulacjami, nie widzę w analizowanym przypadku podstaw do jednorazowego zaliczenia w koszty wszystkich dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych. Należy tu skorygować koszty z okresów poprzednich – dotyczy to zarówno korekty zapisów w księdze, jak i korekty zeznania podatkowego za 2009 r. Aby nie korygować zapisów wszystkich poszczególnych miesięcy, w których środek trwały był amortyzowany, proponuję wybrać roczną metodę amortyzacji – przy wyborze tej metody, skorygowania będą wymagały jedynie zapisy księgi podatkowej dotyczące grudnia 2009 r.
Odsetki związane ze zwrotem dofinansowania stanowią niewątpliwie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu. Są to ponadto wydatki, które nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f., jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Jak mniemam, niewywiązanie się przez podatnika z umowy podpisanej z urzędem pracy nie stanowiło tu skutku zawinionego działania podatnika. Zaliczenie zatem przedmiotowych wydatków do kosztów podatkowych jest w tej sytuacji uprawnione (zob. postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 kwietnia 2010 r. ITPB1/415-33/10/AD).
Jak podatkowo należy postąpić ze zwrotem refundacji i odpisami amortyzacyjnymi zakupionego wtedy środka trwałego?
Ponadto refundacje zwrócono z należnymi odsetkami.
Czy odsetki te stanowią podatkowy koszt uzyskania przychodu?
Zwrot przedmiotowej refundacji będzie skutkował powstaniem prawa do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów. Odpisy te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w dacie ich dokonania. Należy w związku z tym dokonać odpowiedniej korekty zapisów księgi podatkowej i zeznania podatkowego za 2009 r. (szczegóły w uzasadnieniu).
Zapłacone odsetki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.
Dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymywane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych, nie stanowią przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm. – dalej u.p.d.o.f.). Z drugiej strony, odpisy amortyzacyjne, dotyczące wydatków na zakup środków trwałych, które zostały podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócone, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.f.
W efekcie zwrotu przez podatnika wypłaconych mu wcześniej refundacji związanych z zakupem środków trwałych, podatnik sfinansuje te wydatki de facto ze środków własnych. W tej sytuacji, wyłączenie, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 45 u.p.d.o.f. nie będzie miało zastosowania. W oparciu więc o art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f., odpisy amortyzacyjne, związane z użytkowaniem środków trwałych, będą mogły stanowić koszty podatkowe.
Jak wynika z art. 22h ust. 4 u.p.d.o.f., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał albo jednorazowo na koniec roku podatkowego. W związku z tymi regulacjami, nie widzę w analizowanym przypadku podstaw do jednorazowego zaliczenia w koszty wszystkich dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych. Należy tu skorygować koszty z okresów poprzednich – dotyczy to zarówno korekty zapisów w księdze, jak i korekty zeznania podatkowego za 2009 r. Aby nie korygować zapisów wszystkich poszczególnych miesięcy, w których środek trwały był amortyzowany, proponuję wybrać roczną metodę amortyzacji – przy wyborze tej metody, skorygowania będą wymagały jedynie zapisy księgi podatkowej dotyczące grudnia 2009 r.
Odsetki związane ze zwrotem dofinansowania stanowią niewątpliwie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu. Są to ponadto wydatki, które nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f., jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Jak mniemam, niewywiązanie się przez podatnika z umowy podpisanej z urzędem pracy nie stanowiło tu skutku zawinionego działania podatnika. Zaliczenie zatem przedmiotowych wydatków do kosztów podatkowych jest w tej sytuacji uprawnione (zob. postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 kwietnia 2010 r. ITPB1/415-33/10/AD).