W przedmiotowej sprawie spółka wystąpiła do fiskusa o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej CIT. Spółka przedstawiła stan faktyczny oraz swoje stanowisko. W pisemnej interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe, a sprawa trafiła do WSA w Warszawie.

Sąd I instancji stwierdził, że w skarżonej interpretacji brak jest najważniejszego elementu: uzasadnienia prawnego. Wskazał, że w przypadku nieuwzględnienia stanowiska wnioskodawcy, a tak jest w przedmiotowej sprawie, organ ma obowiązek wyczerpująco przedstawić stronie własne stanowisko. W razie negatywnej zaś oceny stanowiska wnioskodawcy, interpretacja indywidualna nie może bowiem ograniczać się jedynie do stwierdzenia, że stanowisko wnioskodawcy ocenia się, jako nieprawidłowe. Należy wskazać prawidłowe stanowisko wraz z uzasadnieniem prawnym. To ostatnie powinno zawierać przytoczenie stanu faktycznego i związanego z nim oraz obowiązującego w dniu wydawania interpretacji stanu prawnego. Tymczasem, zdaniem Sądu I instancji, w rozpoznawanej sprawie organ ograniczył się do zaprezentowania własnego stanowiska, ale nie uzasadnił go w sposób wymagany w przepisach prawa. Sąd I instancji ocenił, że kilka zdań, którymi organ opisuje swoje stanowisko w sprawie, w swojej istocie nie ma charakteru uzasadnienia prawnego, a jedynie sprowadza się do rozstrzygnięcia wniosku o wydanie interpretacji.

Zobacz książkę  "Pisma w sprawach interpretacji prawa podatkowego. Wyjaśnienia, postępowanie, orzecznictwo" dostępną w księgarni internetowej Profinfo >>

Sprawa trafiła do NSA. Zdaniem sądu, nie można zarzucić organowi, jak to uczynił WSA, że zaskarżona interpretacja indywidualna nie zawiera uzasadnienia prawnego. Co prawda uzasadnienie zaskarżonej interpretacji nie jest szczególnie rozbudowane, ale zawiera wszystkie niezbędne elementy, w tym wyraża jednoznaczny i precyzyjny pogląd prawny organu w tej sprawie. Należy przy tym podkreślić, że organ interpretacyjny nie ma obowiązku ustosunkowania się do wszystkich argumentów wnioskodawcy, zawartych we wniosku o wydanie interpretacji. Do uprawnień organu należy wybór racji argumentacyjnych, które jego zdaniem będą wystarczające dla oceny merytorycznej problemu podatkowego objętego wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. Obowiązek przedstawienia oceny stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny nie oznacza też konieczności dokonywania oceny innych interpretacji oraz orzeczeń sądów administracyjnych, przywołanych przez zainteresowanego dla wzmocnienia prezentowanej przez niego argumentacji.

Zdaniem NSA, zaskarżona w tej sprawie interpretacja indywidualna jest kompletna, w szczególności zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Dlatego WSA powinien merytorycznie ocenić zaskarżoną interpretację indywidualną, a nie ją uchylać, domagając się dodatkowych argumentów prawnych.

Wyrok NSA z 17 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 731/13

Omówienie pochodzi z programu Lex Administracja Skarbowa