W przedmiotowej sprawie podatnik prowadził działalność gospodarczą w nieruchomości, która nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. W lokalu nie prowadzono też prac mających charakter modernizacji lokalu i nie dokonywano od tego lokalu odpisów amortyzacyjnych. Ostatecznie nieruchomość została sprzedana, a działalność gospodarcza została wyrejestrowana. Tym samym powstało pytanie czy przychód ze sprzedaży takiej nieruchomości jest przychodem z działalności gospodarczej?
Zdaniem organu podatkowego niewprowadzenie nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pozostaje bez wpływu na kwalifikację przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości do źródła, jakim jest działalność gospodarcza. Organ uznał, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ustawy o PIT nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej.
Sprawa trafiła do WSA w Kielcach. Zdaniem sądu ujęcie składnika majątkowego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jest jednak warunkiem koniecznym do przypisania przychodu ze sprzedaży składnika mienia do źródła działalność gospodarcza. Przychód ze sprzedaży środka trwałego nieujętego w ewidencji nie będzie przychodem z działalności gospodarczej niezależnie od przyczyn, które spowodowały, że podatnik, mimo używania takiego środka trwałego w działalności gospodarczej, nie ujął go ewidencji. Gdyby ustawodawca chciał uznać przychód ze sprzedaży środków trwałych za przychód z działalności gospodarczej w każdym wypadku, w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT winien był sformułować warunek inaczej, odnosząc go do środków trwałych, które powinny być ujęte w ewidencji.
Przyjęcie stanowiska organu podatkowego, że sprzedaż lokalu nieujętego w ewidencji powoduje więc powstanie przychodu z działalności gospodarczej na podstawie art. 14 ust 1 ustawy o PIT czyniłoby zbędną regulację zawartą w art. 14 ust 2 pkt 1 w zakresie wymogów zaliczenia do przychodów z działalności gospodarczej przychodów ze zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Wystarczyłby ogólny zapis, że przychodem jest również sprzedaż składników majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Skoro ustawodawca zdecydował się na wskazanie konkretnych składników, których zbycie wymaga ujęcia w ewidencji jak również składników, których zbycie, mimo nie ujęcia ich w ewidencji, generuje przychód z działalności gospodarczej, to należy przyjąć, że jest to unormowanie całościowe i ustawodawca uznał za zasadną rezygnację z opodatkowania, jako przychodu z tej działalności sprzedaży innych tego rodzaju składników majątkowych nieujętych w ewidencji.
Wyrok WSA w Kielcach z 5 września 2012 r., I SA/Ke 390/12
Przywołane akty prawne
Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 t.j.)
Zobacz także: