W dniu 23 września br. z inicjatywy Jacka Pawlika, Przewodniczącego Zarządu Mazowieckiego Oddziału Krajowej Izby Doradców Podatkowych odbyła się debata, w której udział wzięli doradcy podatkowi z niektórych regionalnych oddziałów KIDP, aktywnie uczestniczący w dyskusji na temat zmian w ustawie o doradztwie podatkowym (m.in. Sławomir Zieleń - dolnośląski KIDP, Dariusz Malinowski - świętokrzyski KIDP, Elżbieta Konopka - opolski KIDP, Iwona Żurawlow-Głuszkiewicz - mazowiecki KIDP, Jerzy Rafałowicz - mazowiecki KIDP, Andrzej Chojnacki - mazowiecki KIDP). Debacie przewodniczył Honorowy Przewodniczący Krajowej Izby Doradców Podatkowych, prof. dr hab. Witold Modzelewski. Celem debaty było wypracowanie dalszych kroków zmierzających do popularyzacji wśród doradców podatkowych rozwiązań prezentowanych w tzw. „społecznym” projekcie nowelizacji ustawy o doradztwie podatkowym. Jacek Pawlik otwierając dyskusję zakomunikował, iż prezentowany projekt nowelizacji, po uwzględnieniu poprawek wypracowanych podczas panelu doradców podatkowych, który miał miejsce 2 lipca w Warszawie, został przekazany do Ministerstwa Finansów przez Stowarzyszenie LIBERTAS.

W toku debaty merytorycznej uczestnicy stawiali zasadnicze pytania o przyszły kształt ustawy o doradztwie podatkowym, takie jak: 
- czy zawód doradcy podatkowego będzie wciąż zawodem regulowanym?
- czy zostanie wdrożona koncepcja specjalizacji wśród doradców podatkowych?
- jak zostanie rozwiązana sprawa wizytatorów?

Zdaniem prof. Modzelewskiego, czynnikami, które kształtują istotę zawodów regulowanych są m.in. istnienie nadzoru samorządowego nad wykonywaniem zawodu oraz tryb weryfikacji uprawnień rozumiany jako udowodnienie przez doradcę podatkowego posiadanych kwalifikacji. Innymi słowy weryfikacja stanu wiedzy doradców podatkowych powinna być biletem do zawodu regulowanego w ich przypadku. Sławomir Zieleń wskazał, iż można dopuścić co najmniej kilka różnych metod poświadczania posiadanych kwalifikacji, takich jak obligatoryjne szkolenia, punktowane systemy podnoszenia uprawnień czy wreszcie okresowe egzaminy. Z drugiej strony nie można zapominać o krytyce podobnych koncepcji, wyrażającej się w tworzeniu podziałów na doradców „lepszych” (specjalizowanych w danym zakresie) i tych „gorszych” – bez specjalizacji. Na tym tle jawi się jednak pytanie czy specjalizacja nie jest argumentem danego doradcy na coraz bardziej konkurencyjnym rynku świadczonych przez niego usług? W konkluzji tego wątku dyskusji Dariusz Malinowski zaapelował o podjęcie wszelkich działań, by nie dopuścić do sytuacji, w której specjalizacja podzieli środowisko doradców podatkowych i przyczyni się do jego wewnętrznych rozwarstwień.

Uczestnicy spotkania zajęli się również kwestią związaną z metodami rozpowszechnienia założeń „społecznego” projektu nowelizacji ustawy o doradztwie podatkowym pośród doradców podatkowych, tak by prezentowany akt był rzeczywiście „społeczny”, tzn. tworzony z uwzględnieniem głosu szerokiego grona przedstawicieli zawodu w całej Polsce. Dyskutowano nad koncepcją apelu jako pewnego dokumentu ideowego, odpowiadającego na pytanie dokąd zmierza proponowany społeczny projekt i jego inicjatywy. W opinii Sławomira Zielenia taki apel powinien ujawniać kontekst proponowanych zmian w odniesieniu do zapisów Dyrektywy usługowej i konieczności jej implementacji do polskiego porządku prawnego.

Dalszą część spotkania zdominowały kwestie związane z uświadomieniem doradcom podatkowym wpływu regulacji unijnych na ich normy wykonywania zawodu. Podnoszono m.in. temat wyjaśniania zapisów Dyrektywy usługowej podczas szkoleń doradców podatkowych w regionalnych oddziałach KIDP i skorelowanych z nimi rozwiązań projektu nowelizacji ustawy, jak również fakt, iż dyskusja w zakresie np. specjalizacji czy samodzielności organizacyjnej regionów ma miejsce na forum samorządu doradców podatkowych już od 2004 roku, tj. od I Konferencji Krajowej Izby Doradców Podatkowych w Nałęczowie. Jak do tej pory nie wypracowano konkretnych rozwiązań, co więcej – samo mówienie o potrzebie zmian w ustawie rodzi już wiele negatywnych emocji, choćby przez to, że dobre i wartościowe pomysły były często dość nieudolnie prezentowane doradcom podatkowym, przez co mieli oni utrudnioną obiektywną ocenę proponowanych rozwiązań.

Wnioski, które sformułowano na koniec spotkania, obejmowały m.in. następujące stwierdzenia: 
-  ideą specjalizacji powinna być weryfikacja dotychczasowego doświadczenia doradcy podatkowego a nie obligatoryjny i kłopotliwy egzamin, 
-  wizytatorzy mieliby się zajmować wyłącznie sprawami organizacyjnymi doradców podatkowych, nie mając wglądu i prawa kontroli prowadzonych spraw merytorycznych, 
-  usamodzielnienie regionów KIDP zagwarantowałoby nadzór nad wykonywaniem zasad korporacyjnych oraz lepsze zarządzanie majątkiem samorządu.

Zmiana ustawy o doradztwie podatkowym musi rozpocząć się od implementacji Dyrektywy. Na chwilę obecną najistotniejsze jest rozpoczęcie dyskusji o zmianie ustawy, opracowanie metod oddania głosu w sprawie kształtu nowelizacji szerokim rzeszom doradców podatkowych w całym kraju oraz osiągnięcie wymaganej dojrzałości przez doradców podatkowych do uczciwej wymiany poglądów dotyczących ich wspólnych perspektyw zawodowych.