Instytucja tzw. ulgi na złe długi do polskich przepisów o podatku od towarów i usług została zaimplementowana w 2005 r. Jej obecny kształt został nadany nowelizacją przepisów o podatku od towarów i usług obowiązującą od stycznia 2013 r. Rozwiązanie to było już kilkukrotnie zmieniane, w szczególności w kierunku uproszczenia i odbiurokratyzowania. Jednakże pomimo jej upowszechnienia wśród podatników, zgodność kształtu tych przepisów z przepisami dyrektywy 2006/112/WE wzbudza nadal wiele wątpliwości, szczególnie w kontekście ostatnich orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości.

 

 


Artykuł Beaty Rogowskiej-Rajdy i Tomasza Tratkiewicza pt. Refleksje na temat polskiej instytucji ulgi na złe długi w kontekście zasad korygowania podatku należnego i naliczonego w świetle najnowszego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości ma na celu syntetyczne przybliżenie całego dotychczasowego dorobku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w zakresie sporządzania korekt, w szczególności tych dotyczących transakcji częściowo lub całkowicie niezapłaconych, oraz podejmuje próbę sformułowania wytycznych, jakimi powinno się kierować państwo członkowskie realizujące opcje przewidziane dyrektywą 2006/112/WE w tym zakresie. W artykule została także dokonana analiza polskich regulacji implementujących zasady dotyczące korekt w kontekście wytycznych wypracowanych przez orzecznictwo TSUE.