W jakiej wysokości można odliczyć ulgę rehabilitacyjną?
Dziecko ma 3 latka, zespół Downa, wymaga ciągłej rehabilitacji. Rodzice dojeżdżają z dzieckiem na rehabilitację do miejscowości oddalonej o 30 km, raz w tygodniu. Nie mają samochodu, jedynie używają samochodu służbowego ojca dziecka i przyjaciół.
Czy w takiej sytuacji należy się ulga i w jakiej wysokości? Jakie dokumenty są potrzebne, aby przy kontroli urzędu skarbowego nikt nie podważył prawidłowości ulgi?
Niestety, rodzice nie mogą odliczyć od dochodu wydatków związanych z dowożeniem dziecka na rehabilitację, w sytuacji gdy samochód ten nie stanowi własności lub współwłasności jednego z rodziców i rodzice nie posiadają dokumentu poświadczającego wykorzystanie tego środka transportu.
Limity wydatków dotyczące tzw. ulgi rehabilitacyjnej zostały określone w art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f. Brak limitów we wskazanym przepisie oznacza, że dane wydatki nie zostały obarczone ograniczeniami kwotowymi.
Jak wskazuje art. 26 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., co do zasady, podstawę obliczenia podatku stanowi uzyskany dochód, po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Jak wskazałam powyżej, limity wydatków ograniczających możliwość odliczenia poniesionych wydatków od dochodu zostały zawarte w art. 26 ust. 7a u.p.d.o.f.
W Państwa pytaniu mowa jest od kosztach związanych z dowożeniem dziecka na rehabilitację. Jak wskazuje przepis art. 26 ust. 7a pkt 14 u.p.d.o.f., warunkiem odliczenia wydatków poniesionych na dowożenie dziecka na rehabilitację jest, to że choćby jedno z rodziców jest właścicielem lub współwłaścicielem wykorzystywanego samochodu osobowego. Od tej zasady przewidziano wyjątek, otóż wydatki poniesione na odpłatny dowóz przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a)
- podlegają odliczeniu bez ograniczeń (art. 26 ust. 7a pkt 13 u.p.d.o.f.).
Warunkiem tego odliczenia jest posiadanie dokumentu potwierdzającego przejazd "obcym" środkiem transportu (art. 26 ust. 7c u.p.d.o.f.).
Sugeruję więc uzyskanie dokumentu potwierdzającego poniesienie wydatku na przejazd pojazdem innym niż własny (np. umowa zawarta między rodzicami a właścicielami samochodów), wówczas wydatek ten można będzie odliczyć od dochodu. Dla takich wydatków przepisy u.p.d.o.f. nie przewidują limitów ograniczających możliwości odliczeń.
Dziecko ma 3 latka, zespół Downa, wymaga ciągłej rehabilitacji. Rodzice dojeżdżają z dzieckiem na rehabilitację do miejscowości oddalonej o 30 km, raz w tygodniu. Nie mają samochodu, jedynie używają samochodu służbowego ojca dziecka i przyjaciół.
Czy w takiej sytuacji należy się ulga i w jakiej wysokości? Jakie dokumenty są potrzebne, aby przy kontroli urzędu skarbowego nikt nie podważył prawidłowości ulgi?
Niestety, rodzice nie mogą odliczyć od dochodu wydatków związanych z dowożeniem dziecka na rehabilitację, w sytuacji gdy samochód ten nie stanowi własności lub współwłasności jednego z rodziców i rodzice nie posiadają dokumentu poświadczającego wykorzystanie tego środka transportu.
Limity wydatków dotyczące tzw. ulgi rehabilitacyjnej zostały określone w art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f. Brak limitów we wskazanym przepisie oznacza, że dane wydatki nie zostały obarczone ograniczeniami kwotowymi.
Jak wskazuje art. 26 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., co do zasady, podstawę obliczenia podatku stanowi uzyskany dochód, po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Jak wskazałam powyżej, limity wydatków ograniczających możliwość odliczenia poniesionych wydatków od dochodu zostały zawarte w art. 26 ust. 7a u.p.d.o.f.
W Państwa pytaniu mowa jest od kosztach związanych z dowożeniem dziecka na rehabilitację. Jak wskazuje przepis art. 26 ust. 7a pkt 14 u.p.d.o.f., warunkiem odliczenia wydatków poniesionych na dowożenie dziecka na rehabilitację jest, to że choćby jedno z rodziców jest właścicielem lub współwłaścicielem wykorzystywanego samochodu osobowego. Od tej zasady przewidziano wyjątek, otóż wydatki poniesione na odpłatny dowóz przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a)
- podlegają odliczeniu bez ograniczeń (art. 26 ust. 7a pkt 13 u.p.d.o.f.).
Warunkiem tego odliczenia jest posiadanie dokumentu potwierdzającego przejazd "obcym" środkiem transportu (art. 26 ust. 7c u.p.d.o.f.).
Sugeruję więc uzyskanie dokumentu potwierdzającego poniesienie wydatku na przejazd pojazdem innym niż własny (np. umowa zawarta między rodzicami a właścicielami samochodów), wówczas wydatek ten można będzie odliczyć od dochodu. Dla takich wydatków przepisy u.p.d.o.f. nie przewidują limitów ograniczających możliwości odliczeń.