Spółka otrzymała w postaci aportu od jedynego wspólnika (gminy miejskiej) budynek z przeznaczeniem na budowę nowej siedziby. Przed rozpoczęciem inwestycji spółka płaciła za budynek wraz z przyległymi gruntami podatek od nieruchomości. W 2009 r. rozpoczęła się inwestycja zgodnie z uzyskanym pozwoleniem budowlanym i projektem. Budynek został rozbudowany, tj. podwyższono strop i dobudowano do niego na przyległym terenie budynek o powierzchni dwukrotnie większej niż istniejący.
W kwietniu 2010 r. obiekt zostanie oddany do użytkowania. W trakcie trwania inwestycji ze względów technicznych stary budynek nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Za stary budynek płacono podatek od nieruchomości w 2009 r., a także na 2010 r. naliczono podatek w wysokości odnoszącej się do starej powierzchni budynku.
Czy słusznie spółka płaciła za ten okres tj. 2009 r. i 2010 r. podatek od nieruchomości, jeżeli prowadzenie działalności w starym budynku nie było możliwe?
W przedstawionej sytuacji Spółka z pewnością miała i ma obowiązek płacić podatek od nieruchomości od przedmiotowego budynku w latach 2009 i 2010. Być może jednak Spółka mogła (i może do kwietnia 2010 r.) płacić podatek w niższej wysokości, tj. według stawki podatku przewidzianej dla budynków pozostałych (zakładając, że płaciła podatek według stawki przewidzianej dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej).
Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają nieruchomości oraz obiekty budowlane wymienione w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) – dalej u.p.o.l. Z przepisów tych (ani z żadnych innych przepisów) nie wynika, aby stan techniczny budynków miał znaczenie z punktu widzenia ich opodatkowania podatkiem od nieruchomości. W konsekwencji istniejące budynku podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości niezależnie od ich stanu technicznego.
Stan techniczny budynków ma natomiast znaczenie z punktu widzenia wysokości opodatkowania tym podatkiem. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., przez grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.p.o.l., chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.
Oznacza to, że budynki, które nie są i nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych nie są opodatkowane podatkiem od nieruchomości według stawek przewidzianych dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (zob. art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.p.o.l.), lecz według stawek podatku przewidzianych dla budynków pozostałych (zob. art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e) u.p.o.l.).
A zatem w przedstawionej sytuacji Spółka z pewnością miała i ma obowiązek płacić podatek od nieruchomości od przedmiotowego budynku w latach 2009 i 2010. Być może jednak Spółka mogła (i może do kwietnia 2010 r.) płacić podatek w niższej wysokości, tj. według stawki podatku przewidzianej dla budynków pozostałych (zakładając, że płaciła podatek według stawki przewidzianej dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej). Było i jest tak, jeżeli przedmiotowy budynek rzeczywiście nie mógł i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych (przy czym wspomnieć należy, że wiele wątpliwości budzi kwestia kiedy grunty, budynki oraz budowle nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych).
Począwszy od miesiąca następującego od oddania budynku do użytkowania (najprawdopodobniej od maja 2010 r.) od "starej" powierzchni budynku spółka z pewnością musi płacić podatek od nieruchomości według stawki przewidzianej dla budynków związanych z działalnością gospodarczą (zob. art. 6 ust. 3 u.p.o.l.). Podatek od nieruchomości od "nowej" powierzchni budynku (również według stawki przewidzianej dla budynków związanych z działalnością gospodarczą) winien być natomiast płacony od dnia 1 stycznia 2011 r. (zob. art. 6 ust. 2 u.p.o.l.).
W kwietniu 2010 r. obiekt zostanie oddany do użytkowania. W trakcie trwania inwestycji ze względów technicznych stary budynek nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Za stary budynek płacono podatek od nieruchomości w 2009 r., a także na 2010 r. naliczono podatek w wysokości odnoszącej się do starej powierzchni budynku.
Czy słusznie spółka płaciła za ten okres tj. 2009 r. i 2010 r. podatek od nieruchomości, jeżeli prowadzenie działalności w starym budynku nie było możliwe?
W przedstawionej sytuacji Spółka z pewnością miała i ma obowiązek płacić podatek od nieruchomości od przedmiotowego budynku w latach 2009 i 2010. Być może jednak Spółka mogła (i może do kwietnia 2010 r.) płacić podatek w niższej wysokości, tj. według stawki podatku przewidzianej dla budynków pozostałych (zakładając, że płaciła podatek według stawki przewidzianej dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej).
Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają nieruchomości oraz obiekty budowlane wymienione w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) – dalej u.p.o.l. Z przepisów tych (ani z żadnych innych przepisów) nie wynika, aby stan techniczny budynków miał znaczenie z punktu widzenia ich opodatkowania podatkiem od nieruchomości. W konsekwencji istniejące budynku podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości niezależnie od ich stanu technicznego.
Stan techniczny budynków ma natomiast znaczenie z punktu widzenia wysokości opodatkowania tym podatkiem. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., przez grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uważa się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.p.o.l., chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.
Oznacza to, że budynki, które nie są i nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych nie są opodatkowane podatkiem od nieruchomości według stawek przewidzianych dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (zob. art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.p.o.l.), lecz według stawek podatku przewidzianych dla budynków pozostałych (zob. art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. e) u.p.o.l.).
A zatem w przedstawionej sytuacji Spółka z pewnością miała i ma obowiązek płacić podatek od nieruchomości od przedmiotowego budynku w latach 2009 i 2010. Być może jednak Spółka mogła (i może do kwietnia 2010 r.) płacić podatek w niższej wysokości, tj. według stawki podatku przewidzianej dla budynków pozostałych (zakładając, że płaciła podatek według stawki przewidzianej dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej). Było i jest tak, jeżeli przedmiotowy budynek rzeczywiście nie mógł i nie może być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych (przy czym wspomnieć należy, że wiele wątpliwości budzi kwestia kiedy grunty, budynki oraz budowle nie mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej ze względów technicznych).
Począwszy od miesiąca następującego od oddania budynku do użytkowania (najprawdopodobniej od maja 2010 r.) od "starej" powierzchni budynku spółka z pewnością musi płacić podatek od nieruchomości według stawki przewidzianej dla budynków związanych z działalnością gospodarczą (zob. art. 6 ust. 3 u.p.o.l.). Podatek od nieruchomości od "nowej" powierzchni budynku (również według stawki przewidzianej dla budynków związanych z działalnością gospodarczą) winien być natomiast płacony od dnia 1 stycznia 2011 r. (zob. art. 6 ust. 2 u.p.o.l.).