Przepis art. 22j ust. 3 u.p.d.o.f. definiuje używane budynki mieszkalne jako takie, które przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.
Czy określenie "wykorzystywane" oznacza, że budynek powinien być przed nabyciem wykorzystywany w działalności gospodarczej, czy też chodzi o wykorzystywanie w ogóle, np. na cele mieszkalne?
Każde wykorzystywanie budynku mieszkalnego przez co najmniej 60 miesięcy, przed jego nabyciem przez podatnika, skutkuje możliwością uznania takiego budynku za używany środek trwały w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f.
Przepis art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., istotnie definiuje budynki mieszkalne jako środki trwałe używane pod warunkiem, że podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.
Przepis stanowi ogólnie o "wykorzystywaniu budynków". Lege non distinguente przyjąć należy, że chodzi tutaj o każe wykorzystywanie budynków, nie tylko o wykorzystywanie w działalności gospodarczej.
Jest to także uzasadnione względami celowościowymi. Amortyzacja jest wyrazem planowego rozłożenia w czasie – stosownie do ich stopnia zużywania się – kosztów poniesionych na nabycie składników majątku rzeczowego. Budynek mający już kilka lat będzie miał krótszą żywotność niż budynek nowy, niezależnie od tego, czy był on wykorzystywany w działalności gospodarczej, czy dla innych celów (np. mieszkaniowych – zresztą zgodnie z jego przeznaczeniem).
W związku z powyższym przyjąć należy, że każde wykorzystywanie budynku mieszkalnego przez co najmniej 60 miesięcy, przed jego nabyciem przez podatnika, skutkuje możliwością uznania takiego budynku za używany środek trwały w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f.
Istotne jest natomiast to, aby ten okres 60-miesięczny upłynął jeszcze przed nabyciem tego budynku przez podatnika. Nie będzie używanym środkiem trwałym budynek np. wybudowany przez podatnika albo nabyty przez niego jako młodszy niż 60-miesięczny, następnie używany prywatnie przez podatnika do chwili upływu owych 60 miesięcy i następnie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W tym przypadku wykorzystywanie budynku przez okres co najmniej 60 miesięcy nie miało miejsca przed nabyciem budynku przez podatnika.
Czy określenie "wykorzystywane" oznacza, że budynek powinien być przed nabyciem wykorzystywany w działalności gospodarczej, czy też chodzi o wykorzystywanie w ogóle, np. na cele mieszkalne?
Każde wykorzystywanie budynku mieszkalnego przez co najmniej 60 miesięcy, przed jego nabyciem przez podatnika, skutkuje możliwością uznania takiego budynku za używany środek trwały w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f.
Przepis art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.f., istotnie definiuje budynki mieszkalne jako środki trwałe używane pod warunkiem, że podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.
Przepis stanowi ogólnie o "wykorzystywaniu budynków". Lege non distinguente przyjąć należy, że chodzi tutaj o każe wykorzystywanie budynków, nie tylko o wykorzystywanie w działalności gospodarczej.
Jest to także uzasadnione względami celowościowymi. Amortyzacja jest wyrazem planowego rozłożenia w czasie – stosownie do ich stopnia zużywania się – kosztów poniesionych na nabycie składników majątku rzeczowego. Budynek mający już kilka lat będzie miał krótszą żywotność niż budynek nowy, niezależnie od tego, czy był on wykorzystywany w działalności gospodarczej, czy dla innych celów (np. mieszkaniowych – zresztą zgodnie z jego przeznaczeniem).
W związku z powyższym przyjąć należy, że każde wykorzystywanie budynku mieszkalnego przez co najmniej 60 miesięcy, przed jego nabyciem przez podatnika, skutkuje możliwością uznania takiego budynku za używany środek trwały w rozumieniu przepisów u.p.d.o.f.
Istotne jest natomiast to, aby ten okres 60-miesięczny upłynął jeszcze przed nabyciem tego budynku przez podatnika. Nie będzie używanym środkiem trwałym budynek np. wybudowany przez podatnika albo nabyty przez niego jako młodszy niż 60-miesięczny, następnie używany prywatnie przez podatnika do chwili upływu owych 60 miesięcy i następnie wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W tym przypadku wykorzystywanie budynku przez okres co najmniej 60 miesięcy nie miało miejsca przed nabyciem budynku przez podatnika.