Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 stycznia 2012 r. (Dz. U. poz. 108) minimalna liczba ratowników wodnych zapewniających stałą kontrolę wyznaczonego obszaru wodnego powinna być następująca:
1) kąpielisk śródlądowych - na każde 100 m linii brzegowej - jeden ratownik wodny od strony lądu i jeden ratownik wodny od strony lustra wody, przebywający na łodzi lub platformie umożliwiającej obserwację i umieszczonej poza strefą dla umiejących pływać; nadmorskich - na każde 100 m linii brzegowej - trzyosobowe zespoły ratowników wodnych, w tym co najmniej jeden ratownik wodny od strony lustra wody;
2) w miejscach przeznaczonych do kąpieli - dwóch ratowników wodnych;
3) w przypadku pływalni dysponującej nieckami basenowymi o długości do 25 m - jeden ratownik wodny, dysponującej nieckami basenowymi o długości 25-50 m - dwóch ratowników wodnych, dysponującej nieckami basenowymi o długości powyżej 50 m - trzech ratowników wodnych;
4) w przypadku innych obiektów dysponujących nieckami basenowymi o łącznej powierzchni powyżej 100 m2 i głębokości ponad 0,4 m w najgłębszym miejscu lub głębokości powyżej 1,2 m - co najmniej jeden ratownik wodny.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 marca 2012 r. w sprawie sposobu oznakowania i zabezpieczania obszarów wodnych oraz wzorów znaków zakazu, nakazu oraz znaków informacyjnych i flag (Dz. U. poz. 286) – dalej r.o.z.o.w. strefy dla umiejących i nieumiejących pływać oraz brodzik w kąpieliskach i miejscach wykorzystywanych do kąpieli powinny być oznaczone bojami (pławami), z tym że:
1) strefy dla nieumiejących pływać, o głębokości wody nie większej niż 120 cm - bojami (pławami) w kolorze czerwonym, przy czym za bojami (pławami) powinien znajdować się pas bezpieczeństwa o szerokości 5 m i głębokości nieprzekraczającej 130 cm;
2) strefy dla umiejących pływać, o głębokości wody do 4 m - bojami (pławami) w kolorze żółtym, przy czym ich odległość od strefy dla nieumiejących pływać lub od linii brzegowej może w kierunku prostopadłym wynosić maksymalnie 50 m, z tym że boje (pławy) żółte nie powinny znajdować się w odległości większej niż 50 m od brzegu;
3) wydzielony brodzik dla dzieci, o głębokości wody do 40 cm - bojami (pławami) w kolorze białym oraz dodatkowo otacza się siatką sięgającą od powierzchni lustra wody do dna.
W kąpieliskach, miejscach wykorzystywanych do kąpieli, pływalniach oraz innych obiektach dysponujących nieckami basenowymi o łącznej powierzchni powyżej 100 m2 i głębokości ponad 0,4 m w najgłębszym miejscu lub głębokości powyżej 1,2 m należy oznaczyć głębokość wody poprzez umieszczenie napisów informujących o głębokości na ścianach lub dnie niecek basenowych - w pływalniach oraz innych obiektach dysponujących nieckami basenowymi o łącznej powierzchni powyżej 100 m2 i głębokości ponad 0,4 m w najgłębszym miejscu lub głębokości powyżej 1,2 m, albo umieszczenie tabliczek informujących o głębokości wody na pomostach lub bojach - w kąpieliskach i miejscach wykorzystywanych do kąpieli.
Miejsca, w których kąpiel jest niedozwolona lub niebezpieczna, w szczególności przy śluzach, mostach, budowlach wodnych, na szlakach żeglownych powinny być oznaczone odpowiednim znakiem zakazu, nakazu lub znakiem informacyjnym. Obszary wodne objęte zakazem kąpieli oznacza się, w szczególności przy dojściach i dojazdach do obszaru wodnego, odpowiednimi znakami określającymi przyczynę zakazu. Wzory znaków zakazu, nakazu oraz znaków informacyjnych określa załącznik do r.o.z.o.w., zgodnie z którym kolory i znaczenie flag są następujące: flaga biała oznacza, że kąpiel jest dozwolona, flaga czerwona – oznacza zakaz kąpieli. Brak flag oznacza brak dyżuru ratowniczego. Flagę czerwoną wywiesza się w przypadku, gdy: temperatura wody wynosi poniżej 14°C, widoczność jest ograniczona do 50 m, szybkość wiatru przekracza 5 stopni w skali Beauforta, występuje fala powyżej 70 cm, z pojawiającymi się pienistymi białymi grzywami, występują silne prądy wsteczne, trwa akcja ratownicza, prędkość nurtu wody przekracza 1 m/s, występuje chemiczne lub biologiczne skażenie wody, występują wyładowania atmosferyczne.
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 27 lutego 2012 r. w sprawie wymagań dotyczących wyposażenia wyznaczonych obszarów wodnych w sprzęt ratunkowy i pomocniczy, urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze oraz sprzęt medyczny, leki i artykuły sanitarne (Dz. U. poz. 261) wyznaczone obszary wodne powinny być wyposażone w sprzęt ratunkowy i pomocniczy, urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze oraz sprzęt medyczny, leki i artykuły sanitarne. Każde kąpielisko powinno być wyposażone w: ratowniczą łódź motorową - jedną na każde 400 m linii brzegowej, ratowniczą łódź wiosłową - jedną na każde 100 m linii brzegowej, koło ratunkowe z nietonącą linką o długości 25 m lub pasy ratownicze - jedna sztuka na każde 50 m linii brzegowej, umieszczone w pobliżu lustra wody, żerdzie ratunkowe na kąpieliskach posiadających pomosty stałe lub pływające - dwie sztuki, liny asekuracyjne o długości minimum 80 m na kołowrotku lub w zasobniku linowym - jedna na każde 100 m linii brzegowej, tubę głosową elektroakustyczną na każdym stanowisku ratowniczym, tablicę do zamieszczania informacji o temperaturze wody i powietrza, szybkości wiatru oraz wysokości fali, akustyczny sygnał alarmowy typu gwizdek, gong, dzwon lub syrena - po jednej sztuce na każdym stanowisku ratowniczym, środki łączności między stanowiskami ratowniczymi, rzutki ratunkowe - po jednej sztuce dla każdego ratownika wodnego, lornetki - jedna sztuka na każdym stanowisku ratowniczym, zestaw do nurkowania (płetwy, maska, fajka) - po jednym komplecie dla każdego ratownika wodnego, podwyższone stanowiska ratownicze dla ratowników wodnych - jedno na każde 100 m linii brzegowej, maszt wraz z kompletem flag przy każdym stanowisku ratowniczym, sprzęt medyczny, leki i artykuły sanitarne.

Więcej na ten temat w Serwisie BHP.