Pracownik zatrudniony na stanowisku kierowcy - magazyniera wykonujący przewozy pojazdem o całkowitej masie dopuszczalnej poniżej 3,5 ton podlega wyłącznie badaniom lekarskim wykonanym na podstawie przepisu art. 229 k.p.
Badaniom lekarskim kierowcy podlegałby kierowca - magazynier, gdyby wykonywał przewozy drogowe pojazdami o całkowitej masie dopuszczalnej przekraczającej 3,5 tony.
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 z późn. zm.) - dalej u.t.d., przepisów u.t.d. nie stosuje się m.in. do przewozu drogowego wykonywanego pojazdami samochodowymi lub zespołami pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony w transporcie drogowym rzeczy oraz niezarobkowym przewozie drogowym rzeczy.

Gdyby kierowca wykonywał przewóz drogowy pojazdem powyżej 3,5 tony, to podlegałby badaniom lekarskim przeprowadzanym w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy. Badania te są wykonywane na zasadach określonych w:

  • przepisie art. 229 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.),
  • przepisach rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie badań psychologicznych kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz wykonujących pracę na stanowisku kierowcy z dnia 1 kwietnia 2005 r. (Dz. U. Nr 69, poz. 622 z późn. zm.) oraz
  • przepisach tozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami z dnia 7 stycznia 2004 r. (Dz. U. Nr 2, poz. 15) - art. 39j u.t.d.

Szkolenie bhp musi natomiast dotyczyć w opisanym przypadku pracy zarówno w charakterze magazyniera, jak i kierowcy.
Pracodawca może prowadzić dla pracownika jedną kartę ewidencji czasu pracy. Planując i rozliczając czas pracy wskazanego pracownika należy pamiętać o wszystkich ograniczeniach czasu pracy przewidzianych w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. Nr 92, poz. 879 z późn. zm.) - dalej u.p.k. Czas pracy należy więc rozliczać i ewidencjonować jak dla kierowcy.
Przepisy u.p.k. należy stosować do wszystkich pracowników wykonujących zawód kierowcy, niezależnie od rodzaju prowadzonego pojazdu. "Przewóz drogowy" oznacza przewóz drogowy w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. WE L 102 z 15 marca 2006; str. 1-14) - dalej rozporządzenia nr 561 (art. 2 pkt 2 u.p.k.). Przewóz drogowy, zgodnie z art. 4 lit. a rozporządzenia nr 561 oznacza każdą podróż odbywaną w całości lub części po drogach publicznych przez pojazd z ładunkiem lub bez, używanym do przewozu osób lub rzeczy. Zgodnie z art. 12 u.p.k. do kierowców stosuje się łączną 48-godzinną tygodniową normę czasu pracy. Norma ta jest normą przeciętną dla danego okresu rozliczeniowego i liczona jest łącznie z godzinami nadliczbowymi. Pracodawca musi jednak mieć na względzie, że w przypadku kierowców obowiązuje jednocześnie sztywna 60-godzinna tygodniowa norma czasu pracy, która nie może być przekroczona nawet w warunkach pracy w godzinach nadliczbowych.
Powyższe normy obowiązują także kierowcę zatrudnionego u więcej niż jednego pracodawcy.

Magdalena Oleksyn