Pytanie pochodzi z Serwisu Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych:

Czy osobom rozpoczynającym działalność gospodarczą i opłacającym składki w wysokości 30% najniższego wynagrodzenia wliczają się one do do emerytury i renty?

Odpowiedź: tak. Składki na ubezpieczenia społeczne opłacane od tzw. preferencyjnej podstawy wymiaru składek są ewidencjonowane na koncie przedsiębiorcy prowadzonym przez ZUS. Składki te - podobnie jak składki opłacane od zasadniczej podstawy wymiaru składek - uwzględniane są przy ustalaniu prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych (np. emerytury lub renty).

Uzasadnienie: wszyscy przedsiębiorcy, bez względu na to czy wcześniej prowadzili działalność gospodarczą, objęci są obowiązkiem ubezpieczeń emerytalne, rentowych i wypadkowego. Obowiązek tych ubezpieczeń nakładają na nich art. 6 ust. 1 pkt 5 oraz art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 963 z późn. zm.) - dalej u.s.u.s.

Niezależnie od powyższego, przedsiębiorcy, którzy spełniają warunki określone w art. 18a u.s.u.s., przez okres 24 miesięcy kalendarzowych od rozpoczęcia działalności gospodarczej, mogą opłacać składki na ubezpieczenia społeczne od zadeklarowanej przez siebie podstawy wymiaru, nie niższej jednak niż 30% minimalnego wynagrodzenia za pracę (tzw. preferencyjna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne).

Polecamy: Świadczenie usług dla byłego pracodawcy nie zawsze pozbawia preferencyjnego ZUSu

Okoliczność, iż przedsiębiorcy, o których mowa w art. 18a u.s.u.s., mają prawo do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od dużo niższej podstawy wymiaru niż pozostali przedsiębiorcy nie oznacza jednak, że składki te nie są uwzględnianie przy ustalaniu prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych. Składki te - podobnie jak składki na ubezpieczenia społeczne opłacone od zasadniczej podstawy wymiaru składek (tj. podstawy wymiaru nie niższej niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia) - są ewidencjonowane na koncie ubezpieczonego prowadzonym przez ZUS, a co za tym idzie są brane pod uwagę przy ustalaniu prawa do świadczeń z ubezpieczeń społecznych (np. emerytury lub renty). W przypadku osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r. emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia tej emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego (art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 887) - dalej u.e.r.f.u.s.). Podstawę obliczenia ww. emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie w ramach konta ubezpieczonego (art. 25 ust. 1 u.e.r.f.u.s.). Skoro więc podstawę wymiaru emerytury stanowi przede wszystkim kwota składek na ubezpieczenie emerytalne to siłą rzeczy opłacanie przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenie emerytalne od kwoty 30% minimalnego wynagrodzenia za pracę sprawia, że na jego koncie w ZUS jest ewidencjonowanych mniej składek niż gdyby podstawę wymiaru składek na jego ubezpieczenie emerytalne stanowiła kwota np. 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. To z kolei negatywnie przekłada się na wysokość przyszłej emerytury przedsiębiorcy.