W.Bryt. i Płn.Irl.-Polska. Traktat handlowy i nawigacyjny. Warszawa.1923.11.26.

TRAKTAT HANDLOWY I NAWIGACYJNY

pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonem Królestwem.

podpisany w Warszawie dn. 26 listopada 1923 r.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

MY

STANISŁAW WOJCIECHOWSKI

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia dwudziestego szóstego listopada tysiąc dziewięćset dwudziestego trzeciego roku, w Warszawie podpisany został, między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Jego Brytyjskiej Mości Traktat Handlowy i Nawigacyjny, który słowo w słowo brzmi jak następuje:

Traktat handlowy i nawigacyjny pomiędzy Recząpospolitą Polską a Zjednoczonem Królestwem.

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

I

JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANJI I IRLANDJI I BRYTYJSKICH DOMINJÓW ZAMORSKICH, CESARZ INDJI,

pragnąc dalszego ułatwienia i rozwoju stosunków handlowych już istniejących pomiędzy ich obu krajami, postanowili zawrzeć w tym celu traktat handlowy i nawigacyjny i zamianowali swymi pełnomocnikami, mianowicie: (pominięto),

Którzy po wzajemnym okazaniu swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte co do formy, zgodzili się na następujące artykuły:

Artykuł  I. 

Poddani lub obywatele każdej ze stron Układających się, osiedli lub czasowo przebywający na terytorjum drugiej Strony, będą korzystali przy wykonywaniu handlu i przemysłu z tych samych praw oraz nie będą podlegali jakimkolwiek opłatom wyższym lub innym jak poddani lub obywatele drugiej Układającej się Strony. Będą oni korzystali pod każdym względem na terytorjach drugiej Strony Układającej się z tych samych praw, przywilejów, wolności, korzyści i zwolnień co poddani lub obywatele państwa najbardziej uprzywilejowanego.

Rozumie się jednakże, że postanowienia powyższe nie naruszają w żaden sposób specjalnych ustaw, rozporządzeń i przepisów dotyczących handlu, przemysłu, policji i bezpieczeństwa publicznego oraz wykonywania pewnych rodzajów zawodów lub profesji, które obowiązują obecnie lub mogą obowiązywać w przyszłości na terytorjach każdej z Układających się Stron, a mają zastosowanie do wszystkich cudzoziemców.

Artykuł  II. 

Strony Układające się zgadzają się, że we wszystkich sprawach dotyczących handlu, żeglugi, przemysłu i wykonywania profesji, jakikolwiek przywilej, korzyść lub zwolnienie, które jedna ze stron Układających się przyznała lub mogłaby przyznać w przyszłości okrętom, poddanym lub obywatelom i towarom wyprodukowanym lub wyrobionych na terytorjach jakiegokolwiek innego państwa obcego, mają być rozciągnięte równocześnie i bezwarunkowo, bez żądania i bez kompensaty, na okręty, poddanych lub obywateli i towarty wyprodukowane lub wyrobione na terytorjach drugiej Strony. Takie zrównanie w prawach z państwem najbardziej uprzywilejowanem będzie zastosowane do wszystkiego, co dotyczy przywozu i wywozu, opłat i formalności celnych, przewozu i tranzytu, prowadzenia operacji handlowych i osiedlania się poddanych lub obywateli jednej z Układających się Stron na terytorjach drugiej.

Rozumie się, że postanowienia niniejszego traktatu co do wzajemnego traktowania się na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego rozciąga się bezwarunkowo na wszystko, co dotyczy przewozu podróżnych do terytorjów, przez terytorja lub z terytorjów jednej z Układających się Stron na statkach lub celem następnego wejścia na pokład statków drugiej Strony. Jego Brytyjska Mość przyzna emigrantom polskim w czasie tranzytu przez Jej terytorja i na statkach angielskich przewożących takich emigrantów z jej terytorjów, taką samą opiekę, jaka przysługuje według obowiązujących ustaw na terytorjach o których mowa, emigrantom angielskim.

Każda z Układających się Stron ma prawo żądać, aby przedmioty, które są przywożone z terytorjów drugiej Strony, i które mają prawo korzystać, zgodnie z niniejszym traktatem, z ceł lub i opłat niższych niż przedmioty, będące wytworem naturalnym lub przemysłowym innych obcych krajów, nie postawionych na stopie państwa najbardziej uprzywilejowanego, były zaopatrzone w świadectwa pochodzenia, zawierające takie dane i wystawione w takiej formie, jak tego można żądać według ustaw i rozporządzeń terytorjów, do których towary te są przywożone. Teksty świadectw pochodzenia obecnie używanych w Polsce i w Królestwie Zjednoczonem załącza się jako wzór.

Artykuł  III. 

Postanowienia Artykułu II-go nie stosują się:

1) do przywilejów, które przyznane zostały lub mogą być w przyszłości przyznane przez jedną ze Stron Układających się dla obrotu pogranicznego z państwami sąsiedniemi w strefach pogranicznych nieprzekraczających piętnastu kilometrów;

2) do ulg specjalnych, wynikających z unji celnej;

3) do tymczasowego porządku celnego ustanowionego lub mogącego być ustanowionym między Polskim a Niemieckim Górnym Śląskiem.

Artykuł  IV. 

Okręty każdej ze Stron Układających się będą korzystały w portach i na wewnętrzych drogach wodnych drugiej Układającej się Strony z traktowania nie mniej korzystnego niż to, jakie przyznano okrętom krajowym lub okrętom państwa najbardziej uprzywilejowanego, zawsze z wyjątkiem kabotażu i żeglugi rzecznej, które każda ze Stron Układających się będzie miała prawo zastrzec dla okrętów krajowych.

Wszystkie statki, które według ustaw jednej ze Stron Układających się mają być uważane za jej statki, będą odnośnie do niniejszego Traktatu uważane na takież i przez drugą Stronę.

Każda z Układających się Stron zezwala na przywóz i wywóz wszelkich towarów, których przywóz i wywóz jest dozwolony, również jak na przewóz podróżnych ze swych terytorjów na statkach drugiej Strony. Takie statki, ich podróżni i ładunki nie będą podlegały cłom lub opłatom innym lub wyższym jak statki krajowe, ich podróżni i ładunki lub statki państwa najbardziej uprzywilejowanego i ich podróżni i ładunki.

Artykuł  V. 

Środki, przedsiębrane przez Układające się Strony w celu uregulowania i popierania obrotu, który ma swój punkt wyjścia lub cel przeznaczenia na terytorjum jednej z Układających się Stron, winny ułatwiać swobodny tranzyt koleją lub drogami wodnemi na linjach będących w użyciu i odpowiednich do tranzytu międzynarodowego. Przy zastosowaniu powyższych środków, nie wolno będzie czynić żadnej różnicy, opartej na przynależności państwowej osób, fladze okrętowej, miejscu pochodzenia, punkcie wysyłki, wejściu, wyjściu lub przeznaczeniu, albo opartej na jakiej bądź okoliczności, dotyczącej własności towarów lub statków, wagonów osobowych lub towarowych lub innych sposobów transportu. Strony Układające się zgadzają się dalej, że postanowienia niniejszego paragrafu stosują się do podróżnych, którzy przejeżdżają przez terytoria jednej ze Stron Układających się, zgodnie z ustawami i przepisami obowiązującemi na tych terytorjach, i którzy w jakiejkolwiek części swej podróży mają być przewiezieni na okrętach drugiej Strony, chociażby tacy podróżni ani nie pochodzili z terytorjów ani nie udawali się na terytorja tej ostatniej.

Aby zapewnić zastosowanie powyższych postanowień, Strony Układające się zezwolą na tranzyt, z zachowaniem zwykłych warunków i zatrzeżeń, przez swe wody terytorjalne.

Ruch tranzytowy nie będzie podlegał żadnym specjalnym opłatom z tytułu tranzyta (włączając wejście i wyjście) z wyjątkiem opłat, przeznaczonych jedynie na pokrycie wydatków na tranzyt i administrację, spowodowanych przez taki tranzyt.

Żadna ze Stron Układających się nie będzie zobowiązana przez niniejszy Artykuł zezwalać na tranzyt podróżnych, którym wstęp na jej terytorja jest wzbroniony, lub takich towarów, których przywóz jest zabroniony, czy to ze względów na bezpieczeństwo państwa lub na zdrowie publiczne, czy też jako środek zapobiegawczy przeciwko chorobom zwierząt lub roślin.

Tranzyt artykułów stanowiących monopol w jednem z obu państw będzie podlegał takiej specjalnej kontroli, jaka może być nałożona przez ustawodawstwo krajowe, które obowiązuje lub w przyszłości będzie wprowadzone.

Artykuł niniejszy nie narusza w niczem prawa Rządu Polskiego do zabronienia lub ograniczenia tranzutu broni, amunicji i ekwipunku wojskowego według ustępu 4-go artukułu 22-go traktatu pomiędzy Polską z jednej strony a Rosyjską Republiką Rad, Ukraińską Republiką Rad i Białoruską Republiką Rad z drugiej strony, podpisanego w Rydze dnia 18 marca 1921.

Dla celów niniejszego Artykułu podróżni, bagaże i towary, a także statki, wagony osobowe i towarowe i inne środki przewozu będą uważane za znajdujące się w tranzycie przez terytorja jednej ze Stron Układających się, o ile przejazd przez te terytorja, z przeładowaniem lub bez, z pozostawieniem na składzie lub bez, z podziałem ładunku lub bez, albo ze zmianą w sposobie przewozu lub bez, będzie tylko częścią całego przebiegu rozpoczynającego się i kończącego poza granicami państwa, przez którego terytorjum tranzyt się odbywa.

Artykuł  VI. 

Spółki cywilne i handlowe, utworzone zgodnie z ustawami jednej ze Stron Układających się, będą mogły, stosując się do ustaw drugiej Strony, osiedlać się na jej terytorjum i wykonywać tam swe prawa i zajmować się przemysłem, zawsze z wyjątkiem tych przemysłów, które z racji swego specjalnego charakteru mogą podlegać specjalnym ograniczeniom, stosowanym do spółek cywilnych i handlowych wszystkich obcych państw.

Będą one mogły, stosując się do ustawodawstwa krajowego, normującego takie tranzakcje, nabywać, posiadać lub dzierżawić nieruchomości potrzebne do ich należytego funkcjonowania.

Będą one miały zdolność sądową.

Spółki cywilne i handlowe, którym pozwolono osiedlać się lub wykonywać swe prawa lub zajmować się przemysłem zgodnie z artykułem, nie będą podlegały na terytorjum, na które zostały dopuszczone, podatkom, opłatom i w ogóle żadnym ciężarom skarbowym innym lub wyższym aniżeli nakładane na spółki cywilne i handlowe krajowe.

Artykuł  VII. 

Spółki cywilne i handlowe zawiązane dla rozwoju przemysłu naftowego i uznane przez obie Układające się Strony, mające przynależność państwową angielską, będą korzystały w Polsce ze wszystkich praw i przywilejów, które mogą być przyznane takim spółkom cywilnym i handlowym jakiegokolwiek trzeciego mocarstwa.

Artykuł  VIII. 

Postanowienia niniejszego Traktatu nie będą stosowane do Indyj lub do jakiegokolwiek ze samorządnych dominjów, kolonij, posiadłości lub protektoratów Jego Brytyjskiej Mości, o ile przedstawiciel Jego Brytyjskiej Mości w Warszawie nie zawiadomi o życzeniu Jego Brytyjskiej Mości, ażeby wymienione postanowienia były stosowane do któregokolwiek z powyższych terytorjów.

Artykuł  IX. 

Warunki poprzedniego artykułu odnoszące się do Indyj i do samorządnych dominjów, kolonij, posiadłości i protekoratów Jego Brytyjskiej Mości, będą stosowały się także do jakiegokolwiek terytorjum, co do którego mandat z ramienia Ligi Narodów zostanie przyjęty przez Jego Brytyjską Mość.

Artykuł  X. 

Traktat niniejszy będzie ratyfikowany, a ratyfikacje będą wymienione w Warszawie jak można najprędzej. Uprawomocni się on w piętnaście dni po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych i będzie obowiązywał przez rok od daty uprawomocnienia się. W razie, jeżeli żadna ze Stron Układających się nie zawiadomi drugiej Strony na trzy miesiące przed upływem rzeczonego okresu jednego roku o swym zamiarze rozwiązania niniejszego traktatu, pozostanie on w mocy aż do upływu trzech miesięcy od daty, w której jedna ze Stron układających się wypowie go.

Jednakże co do Indyj lub jakiegokolwiek z samorządnych dominjów, kolonij, posiadłości lub protektoratów Jego Brytyjskiej Mości lub jakiegokolwiek terytorjum, co do którego mandat z ramienia Ligi Narodów został przyjęty przez Jego Brytyjską Mość, do których postanowienia niniejszego Traktatu zostaną zastosowane według Artykułu VIII, każda z obu Stron Układających się będzie miała prawo rozwiązać go oddzielnie w każdym czasie za trzymiesięcznym wypowiedzeniem.

Na dowód czego, pełnomocnicy obu Stron podpisali niniejszy Traktat i położyli na nim swe pieczęcie.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach każdy w języku polskim i angielskim, które jednakowo są autentyczne, w Warszawie, dnia dwudziestego szóstego listopada 1923.

Załącznik nr 1 do Artykułu II.

ŚWIADECTWO POCHODZENIA.

(pominięty)

Załącznik Nr 2 do Art. II.

KONSULARNE ŚWIADECTWO POCHODZENIA.

(pominięty)

___________________________________________________________

D.IX.6374. Warszawa, 26 listopada 1923 r.

Panie Ministrze,

Mam zaszczyt podać do wiadomości J. E., że postanowienia Traktatu Handlowego i Nawigacyjnego, który podpisany został w dniu dzisiejszym pomiędzy Polską a Zjednoczonem Królestwem rozciągnięte będą również na terytorjum w. m. Gdańska od daty wejścia w życie wspomnianego Traktatu.

Zechce Pan, Panie Ministrze, przyjąć zapewnienie mojego wysokiego poważania.

(-) Dmowski.

Jego Ekscelencja

Sir William Grenfell Max Muller

Poseł Nadzwyczajny i Minister Pełnomocny

Jego Brytyjskiej Mości

WARSZAWA.

___________________________________________________________

Nr 239 POSELSTWO ANGIELSKIE

WARSZAWA

dnia 26 listopada 1923 r.

Panie Ministrze,

Mam zaszczyt potwierdzić odbiór noty Nr D. IX. 6374 dnia dzisiejszego w której Jego Ekscelencja podaje mi do wiadomości, że postanowienia Traktatu Handlowego i Nawigacyjnego, który podpisany został w dniu dzisiejszym między Polską i Zjednoczonem Królestwem, rozciągnięte będą również na terytorjum w. m. Gdańska od daty wejścia w życie wspomnianego Traktatu.

Zechce Pan, Panie Ministrze, przyjąć zapewnienie mojego wyskokiego poważania.

(-) William Max Muller

Jego Ekscelencja

Pan R. Dmowski

Minister Spraw Zagranicznych.

WARSZAWA.

___________________________________________________________

D. IX. 6378 Warszawa, dn. 26 listopada 1923 r.

Panie Ministrze,

Przystępując w dniu dzisiejszym do podpisania Traktatu Handlowego i Nawigacyjnego pomiędzy Polską a Zjednoczonem Królestwem, mam zaszczyt prosić J. E. zechcieć przyjąć do wiadomości następujące zastrzeżenie, które Rząd Polski widzi się zmuszony sformułować w sprawie art. V powyższego Traktatu.

Dopóki granica pomiędzy Polską a jednym z graniczących z nią krajów pozostawać będzie zamkniętą z jakiegobądź powodu dla podróżnych lub dla towarów z Polski lub z tego kraju pogranicznego, Rząd Polski nie będzie uważany za obowiązany do udzielania Zjednoczonemu Królestwu na granicy rzeczonego kraju ułatwień tranzytowych, przewidzianych w art. V.

Zechce Pan, Panie Ministrze, przyjąć zapewnienie mojego bardzo wysokiego poważania.

(-) DMOWSKI.

Jego Ekscelencja

Sir William Grenfell Max Muller

Poseł Nadzwyczajny i Minister Pełnomocny

Jego Brytyjskiej Mości

WARSZAWA.

___________________________________________________________

Nr 237 POSELSTWO ANGIELSKIE

WARSZAWA

dnia 26 listopada 1923 r.

Panie Ministrze,

Mam zaszyt potwierdzić odbiór noty Nr D. IX. 6378 dnia dzisiejszego i przyjąć do wiadomości następujące zastrzeżenie, które Rząd Polski widział się zmuszonym sformułować w kwestji artykułu V Traktatu, podpisanego w dniu dzisiejszym pomiędzy Zjednoczonem Królestwem a Polską.

"Dopóki granica pomiędzy Polską a jednym z graniczących z nią krajów pozostawać będzie zamknięta z jakiegobądź powodu dla podróżnych lub dla towarów z Polski lub z tego kraju pogranicznego, rząd Polski nie będzie uważany za obowiązany do udzielania Zjednoczonemu Królestwu na granicy rzeczonego kraju ułatwień tranzytowych przewidzianych w art. V".

Zechce Pan, Panie Ministrze, przyjąć zapewnienia mojego bardzo wysokiego poważania.

(-) WILLIAM MAX MULLER

Jego Ekscelencja

Pan R. Dmowski

Minister Spraw Zagranicznych.

WARSZAWA.

___________________________________________________________

Nr 240. POSELSTWO BRYTYJSKIE

WARSZAWA

Warszawa, dnia 26 listopada 1923 r.

Panie Ministrze,

Mam zaszczyt podać do wiadomości J. E., że doniosłem mojemu Rządowi o życzeniu Rządu Polskiego włączenia do Traktatu Handlowego i Nawigacyjnego pomiędzy Zjednoczonem Królestwem a Polską klauzuli zabezpieczającej Polskę przed pobieraniem stawek celnych spowodowanych spadkiem waluty, w myśl ustawy o "Safeguarding of Industries Act 1921".

Rząd Jego Brytyjskiej Mości przypuszcza, że Rząd Polski ma na myśli uprawnienia, które mu zastały nadane w myśl II części ustawy o "Safeguarding of Industries Act 1921" co do ustanawiania z powodu spadku waluty stawek celnych na towary wszelkiego rodzaju, lub kategorji (z wyjątkiem produktów spożywczych i napojów) wytworzonych w kraju innym, aniżeli Zjednoczone Królestwo ze względu na to, że są one sprzedawane lub oferowane w Zjednoczonem Królestwie po cenach, które wskutek spadku w stosunku do funta szterlinga wartości waluty kraju, w którym towary były wytworzone, są niższe od cen, za jakie te same towary mogłyby być wytworzone z zyskiem w Zjednoczonem Królestwie (Dział II (1) (b) Ustawy).

W związku z powyższem, muszę zwrócić uwagę J. E. na par. (b) działu II (III), który stanowi, że żadne zarządzenie nie może być powzięte w myśl cz. II ustawy, które byłoby w sprzeczności z postanowieniami wszelkiego obowiązującego traktatu, konwencji lub układu. W myśl tej klauzuli, Rząd Jego Brytyjskiej Mości, w razie zawarcia Traktatu z Polską byłby, zgodnie z art. 2 tego Traktatu, pozbawiony prawa publikowania wszelkich zarządzeń w sprawie pobierania z powodu stanu waluty polskiej opłat celnych na towary nakładane w Zjednoczonem Królestwie na takież towary importowane do Zjednoczonego Królestwa, pochodzące z jakiegobądź innego zagranicznego kraju.

Co się tyczy postanowień o walucie deprecjonowanej, zawartej w cz. II mustawy o "Safeguarding of Industries Act 1921" - Rząd Polski może być pewny, że dopóki Traktat anglo-polski pozostawać będzie w mocy, żadna zróżniczkowana opłata celna nie będzie nakładana na towary polskie. Wreszcie, winienem podać do wiadomości J. E, że w okresie przygotowania projektu ustawy o "Safeguarding of Industries Act 1921" ta sama kwestia poruszona była przez Rząd Włoski, i że Rząd Jego Brytyjskiej Mości dał mu zapewnienie w tym samym sensie na podstawie art. 2 Traktatu Handlowego anglo-włoskiego z roku 1883.

Zechce Pan przyjąć, Panie Ministrze, zapewnienie mojego najwyższego poważania.

(-)MAX MULLER

Jego Ekscelencja

Pan R. Dmowski.

Minister Spraw Zagranaicznych.

WARSZAWA.

___________________________________________________________

D. IX. 6380. Warszawa, dnia 26 listopada 1923.

Panie Ministrze,

Mam zaszczyt potwierdzić odbiór noty Nr 240 z dnia dzisiejszego, w której Jego Ekscelencja podaje do mej wiadomości co następuje:

"Mam Zaszczyt podać do wiadomości Jego Ekscelencji, że doniosłem mojemu Rządowi o życzeniu Rządu Polskiego włączenia do Traktatu Handlowego i Nawigacyjnego klauzuli zabezpieczającej Polskę przed pobieraniem stawek celnych spowodowanych spadkiem waluty, w myśl ustawy o "Safeguarding of Industries Act 1921".

Rząd Jego Brytyjskiej Mości przypuszcza, że rząd Polski ma na myśli uprawnienia, które mu zostały nadane w myśl II części ustawy "Safeguarding of Industries Act 1921" co do ustanowienia, z powodu spadku waluty stawek celnych na towary wszelkiego rodzaju lub kategorji (z wyjątkiem produktów spożywczych i napojów) wytworzonych w kraju innym, aniżeli Zjednoczone Królestwo ze względu na to, że są one sprzedawane lub oferowane w Zjednoczonem Królestwie po cenach, które wskutek spadku w stosunku do funta szterlinga wartości waluty kraju, w którym towary były wytworzone, są niższe od cen, za które te same towary mogłyby być wytworzone z zyskiem w Zjednoczonem Królestwie (Dział II (1) b) Ustawy).

W związku z powyższym muszę zwrócić uwagę Jego Ekscelencji na paragraf (b) działu II (III), który stanowi, że żadne zarządzenie nie może być powzięte w myśl części II ustawy, które byłoby w sprzeczności z postanowieniami wszelkiego obowiązującego traktatu, konwencji lub układu. W myśl tej klauzuli, Rząd Jego Brytyjskiej Mości w razie zawarcia Traktatu z Polską byłby, zgodnie z art. II tego Traktatu, pozbawiony prawa publikowania wszelkich zarządzeń w sprawie pobierania, z powodu stanu waluty polskiej, opłat celnych za towary polskie wszelkiego rodzaju i kategorji, które nie są nakładane w Zjednoczonem Królestwie na takież towary importowane do Zjednoczonego Królestwa, pochodzące z jakiegobądź innego zagranicznego kraju.

Co się tyczy postanowień o walucie deprecjonowanej zawartych w cz. II ustawy o "Safeguarding of Industries Act 1921" Rząd Polski może być pewny, że dopóki Traktat anglo-polski pozostawać będzie w mocy, żadna zróżniczkowana opłata celna nie będzie nakładana na towary polskie. Wreszcie, winienem podać do wiadomości Jego Ekscelencji, że w okresie przygotowywania projektu ustawy o "Safeguarding of Industries Act 1921" ta sama kwestja poruszona była przez Rząd Włoski, i że rząd Jego Brytyjskiej Mości dał mu zapewnienie w tym samym sensie na podstawie art. 2 Traktatu Handlowego anglo-włoskiego z roku 1883".

Zechce Pan przyjąć, Panie Ministrze, zapewnienie mojego wysokiego poważania.

(-) DMOWSKI

Jego Ekscelencja

Sir William Grenfell MAX MULLER

Poseł Nadzwyczajny i Minister Pełnomocny

Jego Brytyjskiej Mości

w WARSZAWIE.

___________________________________________________________

Nr 236 POSELSTWO BRYTYJSKIE

WARSZAWA

Warszawa, dnia 26 listopada 1923 r.

Panie Ministrze,

Powołując się na art. IV Traktatu Handlowego i Nawigacyjnego pomiędzy Zjednoczonem Królestwem a Polską, podpisanego w dniu dzisiejszym, mam zaszczyt podać do wiadomości J. E., że Rząd Jego Brytyjskiej Mości gotów jest podpisać oddzielnie układ lub układy co do wzajemnego uznawania dokumentów nawigacyjnych, dotyczących certyfikatów osób podróżujących, świadectw pojemności oraz innych analogicznych dokumentów. Uważam za konieczne zaznaczyć, że w Zjednoczonem Królestwie władze, wydające przepisy, dotyczące tego przedmiotu, poddane są ustawodawstwu angielskiemu i, że Rząd Jego Brytyjskiej Mości ma prawo uznawać certyfikaty zagraniczne tylko o tyle, o ile odnośne przepisy obcego kraju, jak również władze wydające te przepisy mniej lub więcej odpowiadają przepisom i władzom Zjednoczonego Królestwa.

Niewątpliwie, Rząd Polski zamierza utrzymać w sprawach morskich ten sam poziom, co Wielka Brytania i, z chwilą, gdy władze polskie i eksperci techniczni Rządu Jego Brytyjskiej Mości osiągną zgodę odnośnie do rozmaitych punktów w danej kwestji, Rząd Jego Brytyjskiej Mości ze swej strony gotów będzie uczynić wszystko, co jest w jego mocy, aby ułatwić i przyspieszyć zawarcie układu lub układów z Rządem Polskim w sprawie rozmaitych punktów, o których mowa wyżej.

Zechce Pan przyjąć, Panie Ministrze zapewnienie mego najwyższego poważania.

(-) William Max Muller

Jego Ekscelencja

Pan R. Dmowski

Minister Spraw Zagranicznych.

WARSZAWA.

___________________________________________________________

Nr D. IX. 6381. Warszawa, 26 listopada 1923 r.

Panie Ministrze,

Mam zaszczyt potwierdzić odbiór noty Nr 236 dnia dzisiejszego, w której Jego Ekscelencja podaje mi do wiadomości co następuje:

"Powołując się na art. IV Traktatu Handlowego i Nawigacyjnego pomiędzy Zjednoczonem Królestwem a Polską, podpisanego w dniu dzisiejszym, mam zaszczyt podać do wiadomości Jego Ekscelencji, że Rząd Jego Brytyjskiej Mości gotów jest do wzajemnego uznania dokumentów nawigacyjnych, dotyczących certyfikatów osób podróżujących, świadectw pojemności oraz innych analogicznych dokumentów. Uważam za konieczne zaznaczyć, że w Zjednoczonem Królestwie władze, wydające przepisy, dotyczące tego przedmiotu, poddane są ustawodawstwu angielskiemu i, że Rząd Jego Brytyjskiej Mości ma prawo uznać certyfikaty zagraniczne tylko o tyle, o ile odnośne przepisy obcego kraju, jak również władze wydające te przepisy mniej lub więcej odpowiadają przepisom i władzom Zjednoczonego Królestwa.

Niewątpliwie, Rząd Polski zamierza utrzymywać w sprawach morskich ten sam poziom, co Wielka Brytanja i, z chwilą, gdy władze polskie i eksperci techniczni Rządu Jego Brytyjskiej Mości osiągną zgodę odnośnie do rozmaitych punktów w danej kwestji, Rząd Jego Brytyjskiej Mości ze swej strony gotów będzie uczynić wszystko co jest w jego mocy, aby ułatwić i przyspieszyć zawarcie układu lub układów z Rządem Polskim w sprawie rozmaitych punktów, o których mowa wyżej".

Zechce Pan przyjąć, Panie Ministrze, zapewnienie mego wysokiego poważania.

(-) R. DMOWSKI

Jego Ekscelencja

Sir William Grenfell Max Muller

Poseł Nadzwyczajny i Minister Pełnomocny

Jego Brytyjskiej Mości

W WARSZAWIE.

Zaznajomiwszy się z powyższym Traktatem uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nim postanowień, oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i zatwierdzony i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie, dnia 14 czerwca 1924 r.

• Identyfikator: Dz.U.1924.57.582
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: W.Bryt. i Płn.Irl.-Polska. Traktat handlowy i nawigacyjny. Warszawa.1923.11.26.
• Data aktu: 26/11/1923
• Data ogłoszenia: 01/07/1924
• Data wejścia w życie: 16/06/1924