Prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę z 12 maja 2022 roku o Zespole Pomocy Humanitarno-Medycznej.  Zespół będzie prowadził działania obejmujące m.in. zapewnienie natychmiastowej i niezbędnej pomocy poza terytorium Polski osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.

Warto przypomnieć, że najpierw Sejm, a potem Senat przyjął ją jednogłośnie. Sejm przyjął jedynie kilka poprawek redakcyjno-językowych i zmianę, która doprecyzowuje wymagania dla ratowników mających uczestniczyć w udzielaniu pomocy. Uściślono w niej, że ratownik niemedyczny, z innego zakresu, musi mieć ukończony kurs w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy. Posłowie odrzucili natomiast poprawkę zakładającą, że do zespołu dołączy tłumacz języka kraju, gdzie odbywać się będzie akcja ratunkowa.  Nowe przepisy mają wejść w życie po upływie 7 dni od ogłoszenia w Dzienniku Ustaw

Czytaj też: Pomoc prawna dla Ukrainy w ochronie zdrowia - ważne komunikaty i publikacje >

 

Lekarze, ratownicy i pielęgniarki pod nadzorem Kancelarii Premiera

Zgodnie z ustawą, szefa Zespołu Pomocy Humanitarno-Medycznej (ZPMH) będzie powoływać i odwoływać prezes Rady Ministrów. Zespół ma liczyć ok. 60 osób. Jego członkami będą przede wszystkim lekarze, ratownicy medyczni, ratownicy i pielęgniarki. Będą wyłonieni w drodze otwartego naboru ogłoszonego w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie. Funkcjonowanie Zespołu zapewniać będzie, w imieniu prezesa Rady Ministrów, szef KPRM. Będzie on odpowiedzialny za prowadzenie naboru, obsługę kadrową oraz przygotowanie planu organizacji i działania ZPHM. 

Czytaj też: Szczepienia cudzoziemców narodowości ukraińskiej przeciw Covid-19 >

Zespół do działań poza terytorium Polski

Zespół Pomocy Humanitarno-Medycznej (ZPHM) będzie brał udział m.in. w: 

  • akcjach ratunkowo-ewakuacyjnych polskich obywateli będących ofiarami wypadków i innych zdarzeń nagłych;
  • wsparciu państw trzecich w działaniach ratunkowych podejmowanych na ich terytorium;
  • zabezpieczeniu medycznym akcji związanych z zapewnieniem pomocy polskim obywatelom oraz obywatelom innych państw będących członkami ich rodzin, w tym ewakuacji zagrożonych osób do bezpiecznego miejsca;
  • udzielaniu wsparcia humanitarnego.

 

 

 

Polska ma już doświadczenia związane z organizacją i koordynacją działań ratowniczych na terenie innych państw. To np. wsparcie medyczne dla polskich kierowców w Dover,  ewakuacja polskich obywateli z Indii, wyjazd polskich medyków i przedstawicieli służb mundurowych z pomocą słowackim służbom medycznym, realizacja szczepień pracowników Kwatery Głównej NATO oraz przedstawicieli Stałej Misji Monitorującej OBWE czy operacja związana z ewakuacją Polaków oraz obywateli Afganistanu do tzw. miejsc bezpiecznych.