Wyrokiem Sądu z 30 grudnia 2014 roku decyzja prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów została uchylona a prezes zobowiązany do zapłaty na rzecz Naczelnej Izby Lekarskiej kosztów zastępstwa procesowego.

- NRL jednoznacznie działała na korzyść pacjentów. Cieszę się, że niezawisły sąd w sposób wyraźny to potwierdził. Decyzję sądu odbieram jako zwycięstwo praw chorych do skutecznego leczenia nad ekonomicznym interesem producentów produktów homeopatycznych. Przypomnę, że nasze stanowisko nigdy nie było i nie jest wojną z produktami homeopatycznymi. My lekarze wypowiadamy się w ramach naszych kompetencji. Jeżeli ktoś wierzy, że produkty homeopatyczne mu pomagają, może kupować ich tyle, ile chce. Ale zarówno pacjenci, którzy chcą być leczeni, jak i lekarze, którzy chcą skutecznie leczyć, muszą pamiętać o tym, że jeżeli chory przyjmuje coś ze wskazań lekarza to oczekuje, że ten środek będzie skutecznie leczył. Ważne jest również to, iż prawo samorządu lekarskiego do zajmowania stanowiska na temat ochrony zdrowia w Polsce oraz leczenia polskich pacjentów – zagrożone decyzją Prezesa UOKiK – zostało obronione – podkreśla prezes Naczelnej Rady Lekarskiej Maciej Hamankiewicz.

Czytaj: Naczelna Rada Lekarska: homeopatia to niepotwierdzona metoda leczenia >>>

Rada oświadcza, że nigdy nie podważała statusu produktów homeopatycznych, jako preparatów legalnie dopuszczonych obecnie do obrotu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. „Istotą sprawy jest brak naukowych dowodów potwierdzających terapeutyczną skuteczność tych produktów. Z faktu dopuszczenia do obrotu produktu homeopatycznego nie można bowiem w żaden sposób wnosić o jego skuteczności. Szczególna – uproszczona – procedura dopuszczania tych środków do obrotu nie przewiduje konieczności wykazania ich działania terapeutycznego” – czytamy w oświadczeniu Rady.

Uzasadniając wyrok Sąd stwierdził, że decyzja prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie była wydana w interesie publicznym, a wprost przeciwnie, to stanowisko Naczelnej Rady Lekarskiej było działaniem podjętym w interesie publicznym, który powinien być rozumiany jako prawo pacjentów do leczenia zgodnego z aktualną wiedzą medyczną,



 

Sąd przypomniał, że na straży tak rozumianego interesu publicznego stoi art. 4 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz art. 57 Kodeksu Etyki Lekarskiej a także art. 6 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta – przepisy te z jednej strony obligują lekarzy do posługiwania się metodami skutecznymi, znajdującymi oparcie w aktualnej wiedzy medycznej,  a z drugiej dają pacjentom prawo do bycia leczonym takimi metodami,

Według Sądu stanowisko Naczelnej Rady Lekarskiego dotyczące homeopatii zostało wydane w ramach ustawowych uprawnień samorządu do wypowiadania się w sprawach opieki zdrowotnej. Poza tym  potwierdziła się większość innych zarzutów podnoszonych w pozwie przez Naczelną Izbę Lekarską takich jak niezrozumiałość samej decyzji prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów czy uznanie stanowiska Naczelnej Rady Lekarskiej za porozumienie w rozumieniu ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.