Spółka, powołując się na ustawę z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwróciła się do komendy miejskiej o udostępnienie w formie pisemnej informacji w postaci notatki policyjnej z miejsca wypadku drogowego. Argumentowała, że notatka jest związana z wykonywaniem władzy publicznej w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego na drogach publicznych.


Zdaniem komendanta notatka policyjna zawiera jedynie informacje dotyczące przebiegu indywidualnego zdarzenia, w którym brały udział konkretne osoby oraz opisuje interwencję Policji, podjętą na miejscu tego zdarzenia i nie stanowi informacji publicznej.


Po upływie kilku miesięcy naczelnik wydziału ruchu drogowego komendy wojewódzkiej policji przesłał spółce zanonimizowaną notatkę policyjną, o którą występowała. Będąc w posiadaniu dokumentu spółka wniosła skargę do na bezczynność komendanta miejskiego policji, domagając się w zobowiązania go do udostępnienia notatki policyjnej.


Zdaniem WSA na komendancie miejskim nie spoczywał już obowiązek udostępnienia informacji publicznej, bowiem była ona już w posiadaniu spółki. W przypadku wcześniejszego udzielenia wnioskowanej informacji publicznej przez dysponenta informacji, dalsze żądanie dotyczące takiej samej informacji jest niezasadne i nie rodzi obowiązku jego załatwienia przez podmiot zobowiązany. Takie żądanie nie zmierza bowiem do uzyskania pewnych informacji, a więc wykracza poza przedmiot i cel ustawowej regulacji o dostępie do informacji publicznej – podkeślił sąd.


Również w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, według którego wniosek zainteresowanego informacją publiczną tworzy po stronie dysponenta obowiązek jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja ta nie została wcześniej udostępniona i nie funkcjonuje w publicznym obiegu.


Skoro zatem spółka pozyskała żądaną informację w inny sposób, bez zaangażowania komendanta miejskiego, to nie był on już zobowiązany do jej udostępnienia – uznał WSA.


Na podstawie:
Wyrok WSA we Wrocławiu z 27 listopada 2013 r., sygn. akt IV SAB/Wr 177/13