Pracodawca zwrócił się 30 stycznia 2018 r. do rady gminy o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z Janem Nowakiem (dane zmienione), który pełnił funkcję radnego. Przyczyną miała być długotrwała niezdolność pracownika do pracy przez czas znacznie przekraczający łączne okresy wskazane w art. 53 §1 pkt 1 lit. b Kodeksu pracy. Jednocześnie pracodawca poinformował, że zamierza złożyć oświadczenie o rozwiązaniu umowy nie później niż do 15 lutego 2018 r. Jednakże rada podjęła uchwałę, w której nie wyraziła na to zgody. W jej uzasadnieniu podała, że długotrwała nieobecność jest spowodowana wypadkiem w pracy, który miał miejsce we wrześniu 2015 r. Jego konsekwencją były dwie operacje oraz długotrwała rehabilitacja. Ponadto sam zainteresowany zadeklarował, że czuje się dobrze i od kwietnia wyrażą chęć powrotu do pracy.
Rozwiązanie bez związku z mandatem radnego
Pracodawca nie zgodził się z tą uchwałą i wniósł skargę do sądu administracyjnego. Podnosił, że rada rażąco naruszyła przepis art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym poprzez jego niewłaściwe zastosowanie. W jego ocenie, działanie to polegało na niewyrażeniu zgody na rozwiązanie stosunku pracy z Janem Nowakiem, w sytuacji, gdy podstawą wniosku były zdarzenia niezwiązane z wykonywaniem mandatu. Spółka podkreśliła, że w związku z długotrwałą chorobą, pracownik nie świadczy pracy od 15 września 2015 r. Jest to nieobecność usprawiedliwiona, jednakże destabilizuje ona organizację pracy, ponieważ pracodawca na miejsce nieobecnego Jana Nowaka musi zatrudniać innego pracownika, który wykona jego obowiązki, a jednocześnie nie ma pewności zatrudnienia.
Czytaj także: RIO: Radny nie może głosować, jeśli ma zostać inkasentem >>>
Ustawa chroni przed dyskryminacją
Sprawą zajął się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, który uznał, że skarga jest zasadna. Sąd w pierwszej kolejności wskazał, że zaskarżona uchwała godzi w sferę uprawnień spółki, jako pracodawcy, który złożył prośbę o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy. Natomiast uchwała stanowi na nią odpowiedź, co świadczy o jej istotnym wpływie na uprawnienia spółki z zakresy prawa pracy. Zgodnie z art. 25 ust. 2 usg, rada gminy została wyposażona w kompetencje pozwalające na ochronę zatrudnienia radnych, jeżeli przyczyny zwolnienia są związane z wykonywaniem mandatu. WSA nie miał natomiast wątpliwości, że zaskarżona uchwała poważnie narusza wyżej wskazany przepis. Wynika z niego nakaz wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy, jeżeli podstawą tego zamiaru jest zdarzenie, które nie ma jakiegokolwiek związku ze statusem radnego. Sąd podkreślił, że rada powinna chronić przed zwolnieniami z pracy, jeżeli są one podyktowane publiczną działalnością radnych. Oznacza to, że sens ochrony zatrudnienia wynika wyłącznie z potrzeby eliminowania zachowań dyskryminacyjnych. Regulacja wprowadzona przez ustawodawcę zakazuje bowiem stawiania przeszkód w zakończeniu stosunku pracy z innych przyczyn niż te, które dotyczą uczestniczenia w pracach rady gminy. Dlatego też organ powinien wykazać, że fakt wykonywania przez pracownika mandatu radnego, choćby w najmniejszym stopniu determinuje decyzję pracodawcy o wypowiedzeniu umowy pracę (zob. wyrok NSA z 18 stycznia 2018 r., sygn. II OSK 3015/17).
Brak winy pracownika bez znaczenia
WSA uznał, że rada gminy w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały nie wykazała jakiekolwiek przyczyny, która w świetle art. 25 ust. 2 usg, mogłaby usprawiedliwiać odmowę wyrażenia zgody na zakończenie stosunku pracy. Sąd podkreślił, że spółka wyraźnie wskazała, że przyczyną zamiaru rozwiązania umowy jest długotrwała niezdolność pracownika do pracy. Natomiast nie budzi wątpliwości, że okoliczność ta nie ma jakiegokolwiek związku z wykonywaniem mandatu. Z kolei poruszona w uchwale kwestia niezawinionej niezdolności do pracy oraz rehabilitacja nie ma żadnego wpływu na brak możliwości niewyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy. Oznacza to, że rada gminy nie wykazała przyczyn swojej odmowy, które miałyby potwierdzenie w przepisach prawa. Dlatego też sąd nie miał wątpliwości, że uchwała rażąco narusza przepisy ustawy samorządzie gminnym. W świetle powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie stwierdził jej nieważność.
Wyrok WSA w Rzeszowie z 16 sierpnia 2018 r., sygn. akt II SA/Rz 520/18
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.