Starosta decyduje czy instalacja wymaga zgłoszenia

Starosta jest organem właściwym do zajęcia stanowiska, czy dana instalacja wymaga zgłoszenia (może pozwolenia lub żadnych uregulowań) i czy takie wpłynęło.

Artykuł pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.

Starosta otrzymał wystąpienie WIOŚ po kontroli dokonanej w zakładzie. W trakcie przeprowadzonej kontroli ustalono, że kontrolowany nie przedłożył zgłoszenia instalacji organowi ochrony środowiska, zgodnie z art. 152 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1232) – dalej p.o.ś. Powyższą informację WIOŚ przekazał staroście do służbowego wykorzystania. W jaki sposób starosta może wykorzystać przedłożoną informację? Czy powinien wszcząć postępowanie? Jeżeli tak, to na jakiej podstawie?

Odpowiedź:

Właściwość rzeczową starosty określa art. 378 ust. 1 p.o.ś.

Z art. 152 ust. 1 p.o.ś. wynika, że to starosta jest organem właściwym do zajęcia stanowiska, czy dana instalacja wymaga zgłoszenia (może pozwolenia lub żadnych uregulowań) i czy takie wpłynęło. W związku z powyższym, moim zdaniem, pismo wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska ma charakter wyłącznie informacyjny, a organ (starosta) ma rozstrzygnąć, czy faktycznie wymagane jest zgłoszenie. W innym przypadku, jeżeli WIOŚ posiadałby informację o eksploatacji instalacji wymagającej zgłoszenia bez takiego zgłoszenia, powinien podjąć działania we własnym zakresie, np. wydać odpowiednie zarządzenie pokontrolne zobowiązujące do uregulowania strony formalnoprawnej emisji do powietrza. Mógł również skorzystać z art. 342 ust. 1 p.o.ś. i ukarać prowadzącego instalację mandatem karnym. W przypadku starosty również może on skorzystać z ww. przepisu, ale kierując sprawę do właściwego sądu.

Kolejne uprawnienie leżące w kompetencji WIOŚ wynika z art. 367 ust. 1 pkt 3, ust. 2 i 3 p.o.ś. Takich uprawnień nie ma już starosta. W związku z powyższym starosta, jeżeli uzna, że faktycznie wymagane jest zgłoszenie instalacji, a prowadzący instalację takiego nie posiada, może wystąpić do WIOŚ o podjęcie działań zgodnie z kompetencjami (np. wskazanymi powyżej), może skierować wniosek do sądu albo podjąć postępowanie egzekucyjne obowiązku niepieniężnego wynikającego z mocy prawa.

Egzekucję obowiązku, według mnie, można prowadzić w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1015) – dalej u.p.e.a.
Zastosowanie mają art. 2 § 1 pkt 10, art. 3 § 1 i art. 5 § 1 pkt 2 u.p.e.a.

Artykuł pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.