Dziki powodują coraz większe szkody w uprawach rolnych, powodując wymierne straty dla rolników, których nie są w stanie zrekompensować przyznawane odszkodowania. Dzik jest także wektorem przenoszenia groźnych z punktu widzenia ekonomicznego chorób zakaźnych zwierząt, takich jak afrykański pomór świń (ASF) (wyrządzone przez dziki szkody w uprawach były powodem zorganizowanego kilka dni temu protestu rolników o czym pisał serwis ABC Środowisko www.srodowisko.abc.com.pl).
Ministerstwo rolnictwa i rozwoju wsi przedstawiło plan działań mających na celu ograniczenie populacji tego gatunku na terytorium całego kraju, ze szczególnym uwzględnieniem województwa podlaskiego.
Resort podkreślił jednak, że oprócz czynności podejmowanych przez ministerstwo konieczne są również inne działania mające na celu ograniczenie populacji dzików, a tym samym zmniejszenie rozmiarów szkód łowieckich powodowanych przez te zwierzęta.
Takie działania w zaistniałej sytuacji mogą i powinny być podejmowane na poziomie powiatu lub województwa przez uprawnione organy samorządu terytorialnego.
Zgodnie z art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2013 r. poz. 1226, z późn. zm.) do kompetencji starosty należy wydawanie, w porozumieniu z Polskim Związkiem Łowieckim, decyzji o odłowie lub odstrzale redukcyjnym zwierzyny, w przypadku szczególnego zagrożenia przez tą zwierzynę w prawidłowym funkcjonowaniu obiektów produkcyjnych i użyteczności publicznej.
Natomiast w przypadku gdy zwierzęta stanowią nadzwyczajne zagrożenie dla życia, zdrowia lub gospodarki człowieka, w tym gospodarki łowieckiej, na postawie art. 33a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r., poz. 856) dopuszcza się podjęcie działań mających na celu ograniczenie populacji tych zwierząt. Uprawnienia do podejmowania tego rodzaju działań zostały przypisane sejmikowi województwa.