Prezydent miasta odmówił rejestracji pojazdu nabytego w drodze licytacji publicznej. Przyczyną takiej decyzji było nieprzedłożenie karty pojazdu i dowodu rejestracyjnego.


W odwołaniu od decyzji właścicielka pojazdu wskazała, iż do wniosku o rejestrację pojazdu przedłożyła zaświadczenie wystawione przez komornika sądowego, z którego jednoznacznie wynika, że pojazd został nabyty w drodze egzekucji sądowej, bez żadnych obciążeń i jednocześnie nie otrzymała od komornika dowodu rejestracyjnego ani karty pojazdu bowiem ich uzyskanie od poprzedniego właściciela nie było możliwe, a komornik nie uzyskał tych dokumentów w trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego. W tej sytuacji, w opinii strony skarżącej organy administracji mając wątpliwości co do stanu faktycznego sprawy, powinny przeprowadzić postępowanie wyjaśniające w celu ustalenia, czy dowód rejestracyjny i karta pojazdu zostały zagubione.
 

W ocenie WSA organy administracyjne nieprawidłowo przyjęły, że w sprawie zachodzą przesłanki odmowy zarejestrowania pojazdu. Sąd podkreślił, iż we wcześniej obowiązującym akcie wykonawczym do art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, tj. w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19 czerwca 1999 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów przewidziano, że wymóg przedłożenia przez właściciela pojazdu dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany, "nie stosuje się do pojazdu nabytego na licytacji publicznej lub od podmiotu wykonującego orzeczenie o przepadku pojazdu na rzecz Skarbu Państwa, jeżeli na dowodzie własności pojazdu została umieszczona przez ten podmiot adnotacja określająca, że wraz ze sprzedanym pojazdem nie został przekazany dowód rejestracyjny pojazdu i karta pojazdu, jeżeli była wydana". Obowiązujący z kolei od dnia 21 września 2002 r. akt wykonawczy do ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, to jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (t.j. Dz. U. z 2007r. nr 186, poz. 1322 z późn. zm.), takiego wyjątku nie przewiduje, zaś obowiązujące przepisy ustawy przewidują jedynie wyjątek od obowiązku przedłożenia karty pojazdu i dowodu rejestracyjnego w przypadku "pojazdu zakupionego po przepadku na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego".

Zdaniem wymogi wykładni systemowej powodują jednak konieczność uwzględnienia przy rozstrzygnięciu niniejszej sprawy zasad nabycia rzeczy w drodze egzekucji na licytacji publicznej. Zgodnie z treścią art. 879 Kodeksu postępowania cywilnego nabywca rzeczy z licytacji publicznej staje się właścicielem rzeczy bez żadnych obciążeń, nie przysługują mu roszczenia z tytułu rękojmi za wady rzeczy, ale równocześnie przeciwko nabywcy nie można podnosić żadnych zarzutów co do ważności nabycia. Obowiązujące przepisy konstruują zatem w takiej sytuacji instytucję pierwotnego nabycia własności, co polega na tym, że nabywca w drodze egzekucji nie uzyskuje prawa, jakie przysługiwało dotychczasowemu właścicielowi, ten ostatni bowiem traci to prawo, a nabywca uzyskuje prawo niezależnie od niego. W ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie regulację tę uznać należy za mającą charakter lex specialis w stosunku do ogólnych zasad rejestrowania pojazdów przewidzianych w ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005r. nr 108, poz. 908 z późn. zm.) oraz wykonawczym do tej ustawy rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów. W przypadku zatem nabycia pojazdu w drodze licytacji publicznej, organ administracyjny nie może odmówić zarejestrowania pojazdu z powodu nieprzedłożenia przez nabywcę dowodu rejestracyjnego i karty pojazdu jeżeli ten dowód rejestracyjny i karta pojazdu nie zostały nabywcy przekazane wraz z nabytym pojazdem. Pogląd przeciwny naruszałby spójność systemową, specyfikę nabywania własności w drodze egzekucji oraz podważał zaufanie do prawa – podkreślił WSA w Łodzi.

Na podstawie: Wyrok WSA w Łodzi z 4 lipca 2012 r., sygn. akt III SA/Łd 346/12, nieprawomocny