Jeden z mieszkańców gminy, po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa złożył skargę na uchwałę rady powiatu dotyczącą wyboru przewodniczącego rady.
Zarzucił, iż sporną uchwałę przyjęto z naruszeniem art. 21 ust. 7 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 595 z późn. zm.), albowiem radny wybrany na przewodniczącego rady brał udział w głosowaniu w swojej sprawie, przy tym liczba głosów była taka, że jego głos zadecydował o wyniku głosowania.
WSA uznał skargę za niezasadną.
Sąd przypomniał, iż stroną w postępowaniu toczącym się ze skargi na uchwałę samorządową może być jedynie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone już obecnie, a nie w przyszłości, co spowodowało następstwo w postaci ograniczenia lub pozbawienia skarżącego konkretnych uprawnień albo nałożenia obowiązków.
W sprawie skarżący nie wykazał, by uchwała w przedmiocie wyboru nowego przewodniczącego naruszyła w jakikolwiek sposób jego prawny interes lub uprawnienie.
Nie stanowi bowiem uzasadnienia naruszenia swego interesu prawnego postawa obywatelska - podana na rozprawie przed sądem administracyjnym jako uzasadnienie interesu prawnego.
Nawet szczytne powody zaskarżenia uchwały organu samorządu terytorialnego, w tym troska o zgodność z przepisami prawa podejmowanych uchwał, nie mogą być uznane jako spełnienie przesłanki z art. 87 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym w zakresie legitymacji procesowej.
Skargi wnoszone z takich powodów noszą bowiem cechy actio popularis – wyjaśnił sąd.
Na podstawie:
Postanowienie WSA w Białymstoku z 18 sierpnia 2015 r., sygn. akt II SA/Bk 344/15, nieprawomocne