Mieszkaniec Warszawy, Wojciech Papis zaskarżył do sądu administracyjnego w całości uchwałę Rady Warszawy nr LI/1497/2013 z dnia 7 marca 2013 roku w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, ustalenia stawki takiej opłaty oraz ustalenia stawki opłaty za pojemnik o określonej pojemności.
Zaskarżonej uchwale zarzuca on naruszenie przepisów Konstytucji RP (art. 2, art. 7, art. 21, art. 32, art. 64, art. 84, oraz art. 217), Kodeksu Cywilnego (art. 140), art. 76 Konstytucji RP, w związku z art. 22(1) kc, oraz art. 18.2 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym („do wyłącznej właściwości rady gminy należy: podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach”).
Zaskarżona uchwała została podjęta przez Radę Warszawy bez przepisu ustawy określającego granice opłaty, której ta uchwała dotyczy. Zatem Rada Warszawy , jako organ władzy publicznej, nie działała na podstawie i w granicach prawa, uważa mieszkaniec stolicy.
Papis powołał się też na orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego (wyrok z 20 listopada 2002 r., sygn. K 41/02 (OTK ZU nr 6/A/2002, poz. 83):
„Zgodnie z art. 217 Konstytucji, „nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy”.
Zatem a contrario określanie stawek opłat pobieranych przez gminę nie następuje w drodze uchwały, przekonuje Papis i podsumowuje: stawki opłat w zaskarżonej uchwale są określone bezprawnie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpatrzy skargę 11.10.2013 r.