Podstawową zmianą jest rozszerzenie pojęcia niewypłacalności pracodawcy. Nowa wersja art. 2 ust. 1 ustawy mówi, że należy za nią uznać również sytuację, która zachodzi w razie niezaspokojenia roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych w przypadku faktycznego zaprzestania działalności przez pracodawcę, trwającego dłużej niż dwa miesiące. Za datę wystąpienia takiej niewypłacalności pracodawcy uznaje się dzień upływu tego dwumiesięcznego terminu.
Dotychczas brakowało przepisów, które umożliwiałyby szybką wypłatę wynagrodzeń pracowników „opuszczonych” przez pracodawcę. Nowa regulacja gwarantuje pracownikowi w takiej sytuacji wypłatę zaliczki na poczet niezaspokojonych przez pracodawcę roszczeń pracowniczych przez kierownika Biura Terenowego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Wypłata nastąpi na wniosek pracownika złożony kierownikowi Biura. We wniosku pracownik ma obowiązek złożyć oświadczenie o pozostawaniu w stosunku pracy z określonym pracodawcą, rodzaju niezaspokojonych roszczeń pracowniczych oraz ich wysokości. Musi także uprawdopodobnić fakt wystąpienia niewypłacalności pracodawcy albo dowieść, że został złożony wniosek o ogłoszenie upadłości.
Dotychczas brakowało przepisów, które umożliwiałyby szybką wypłatę wynagrodzeń pracowników „opuszczonych” przez pracodawcę. Nowa regulacja gwarantuje pracownikowi w takiej sytuacji wypłatę zaliczki na poczet niezaspokojonych przez pracodawcę roszczeń pracowniczych przez kierownika Biura Terenowego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Wypłata nastąpi na wniosek pracownika złożony kierownikowi Biura. We wniosku pracownik ma obowiązek złożyć oświadczenie o pozostawaniu w stosunku pracy z określonym pracodawcą, rodzaju niezaspokojonych roszczeń pracowniczych oraz ich wysokości. Musi także uprawdopodobnić fakt wystąpienia niewypłacalności pracodawcy albo dowieść, że został złożony wniosek o ogłoszenie upadłości.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line
