Skargę do Trybunału wniosło trzech obywateli Syrii, którzy ubiegali się w Rosji o status uchodźców - bezskutecznie. Wszyscy trzej zostali także uznani winnymi popełnienia wykroczeń takich jak pobyt w kraju bez ważnego zezwolenia i pracowanie bez zezwolenia na pracę. Sąd rosyjski nakazał ich wydalenie do Syrii oraz osadzenie w areszcie do czasu wydalenia. Przed Trybunałem skarżący zarzucili, iż ich wydalenie do Syrii w obecnej sytuacji w kraju będzie oznaczać z pewnością zagrożenie dla ich życia oraz narazi ich na nieludzkie i poniżające traktowanie, to jest na naruszenie ich praw podstawowych z art. 2 i art. 3 Konwencji o prawach człowieka. Skarżący zarzucili również, iż rosyjskie postępowanie w sprawie ich wydalenia było nieprawidłowe i naruszyło ich prawo do wolności (art. 5 ust. 1 Konwencji), prawo do niezwłocznego zbadania zgodności z prawem pozbawienia wolności przez sąd (art. 5 ust. 4 Konwencji) i prawo do skargi indywidualnej do Trybunału (art. 34 Konwencji).

Trybunał zgodził się z argumentacją skarżących i potwierdził zarzucane przez nich naruszenia Konwencji o prawach człowieka.

Najważniejszym aspektem omawianego orzeczenia nie są oczywiście uchybienia proceduralne w postępowaniu przed rosyjskimi organami administracyjnymi i sądami, lecz fakt, iż wydalenie imigranta z powrotem do Syrii sprowadza się do naruszenia najważniejszych artykułów Konwencji o prawach człowieka, to jest art. 2 (prawo do życia) i art. 3 (zakaz tortur oraz nieludzkiego i poniżającego traktowania i karania). Trybunał w Strasburgu wskazał, iż nie miał dotąd możliwości oceny zagrożeń związanych z powrotem do Syrii między innymi z tego powodu, iż większość państw europejskich nie prowadzi w tej chwili przymusowych wydaleń do tego kraju z powodu toczącej się tam wojny. Trybunał powołał się na stanowisko Wysokiego Komisarza ONZ do spraw Uchodźców, który w październiku 2014 r. wezwał do wprowadzenia faktycznego moratorium na wydalenia do Syrii. Trybunał wskazał także na doniesienia ONZ mówiące o olbrzymim kryzysie humanitarnym i niewyobrażalnym cierpieniu ludności cywilnej w kraju, w którym ponad połowa populacji została zmuszona do opuszczenia swego miejsca zamieszkania. Sytuacja skarżących w przypadku wydalenia byłaby szczególnie trudna, ponieważ pochodzą oni z okolic Aleppo i Damaszku, gdzie od 2012 r. trwają nieprzerwane, ostre walki. W tym świetle Trybunał uznał, iż wydalenie osoby do Syrii, na teren prowadzonych działań wojennych, bezsprzecznie oznacza naruszenie podstawowych praw takiej osoby, chronionych w art. 2 i art. 3 Konwencji.

Wymowa prezentowanego wyroku Trybunału Praw Człowieka jest oczywista. Tak długo, jak długo w trwa w Syrii wojna, żaden uchodźca z tego kraju nie może zostać z powrotem do niego wydalony. Wydalenie do Syrii zawsze w tej sytuacji oznaczać będzie naruszenie art. 2 i art. 3 Konwencji o prawach człowieka i podstawowych wolnościach.

L.M. i inni przeciwko Rosji - wyrok ETPC z dnia 15 października 2015 r., połączone skargi nr 40081/14, nr 40088/14 i nr 40127/14.