Skargę do Trybunału wniosły dwa stowarzyszenia kibiców francuskiej drużyny piłkarskiej Paris-Saint-Germain. W czasie meczu Paris-Saint-Germain z Olimpique de Marseille doszło do starć pomiędzy kibicami obu drużyn, w których brali udział członkowie skarżących stowarzyszeń. Starcia doprowadziły do zgonu jednego z kibiców. W związku z tymi wydarzeniami oba stowarzyszenia zostały rozwiązane ze względu - jak wskazały francuskie organy władzy - na konieczność zapobiegania przemocy i ochronę porządku publicznego. Skarżący zarzucili, że w ten sposób naruszona została ich wolność stowarzyszania się, chroniona w art. 11 Konwencji o prawach człowieka. Skarżący zarzucili także, że postępowanie w sprawie rozwiązania stowarzyszeń nie było kontradyktoryjne, co miało naruszyć ich prawo do rzetelnego procesu z art. 6 ust. 1 Konwencji.
Trybunał nie zgodził się ze skarżącymi i nie stwierdził naruszenia art. 6 ust. 1 i art. 11 Konwencji.
Trybunał zbadał postępowanie, w ramach którego skarżące stowarzyszenia zostały rozwiązane, i nie dopatrzył się w nim naruszenia standardów konwencyjnych. Skarżący mogli przedstawić swoje argumenty i odwołać się do sądu od decyzji organów administracyjnych, co też uczynili. Naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji nie było.
Jeżeli chodzi o rozwiązanie skarżących stowarzyszeń ze względu na przesłanki porządku publicznego, Trybunał oczywiście przyznał, iż miała miejsce ingerencja w przysługującą skarżącym wolność stowarzyszania się, uznał jednak tę ingerencję za proporcjonalną i uzasadnioną. Trybunał przychylił się do argumentacji organów krajowych, zgodnie z którą starcia między kibicami uzasadniały podjęcie takiego ostatecznego kroku. Wielu członków obu stowarzyszeń zostało zidentyfikowanych i zatrzymanych podczas starć kibicowskich, trzem członkom postawiono zarzuty, wskutek starć jedna osoba zmarła. Trybunał uznał, iż ten stan rzeczy uzasadniał rozwiązanie stowarzyszeń, a samo rozwiązanie można uznać za "niezbędne w demokratycznym społeczeństwie" dla zapobiegania przestępczości i ochrony porządku publicznego.
W konkluzji wyroku Trybunał podkreślił, iż stowarzyszenia, których celem jest promowanie klubu piłkarskiego, w świetle Konwencji i z punktu widzenia zasad demokratycznego porządku prawnego zasługują na mniejszy stopień ochrony niż np. partie polityczne. Stąd państwom-stronom Konwencji przysługuje w zakresie regulacji funkcjonowania takich stowarzyszeń szeroki margines uznania, zwłaszcza w przypadkach stosowania lub podżegania do przemocy przez członków stowarzyszenia. Wobec tego rozwiązanie skarżących stowarzyszeń należało uznać za proporcjonalne do realizowanych celów w postaci zapobiegania przestępczości i ochrony porządku publicznego. Naruszenia wolności do stowarzyszania się i art. 11 Konwencji nie było.

Les Authentiks i Supras Auteuil 91 przeciwko Francji - wyrok ETPC z dnia 27 października 2016 r., skarga nr 4696/11.