Skarga została wniesiona przez słoweński bank, który został znacjonalizowany i zrestrukturyzowany na początku lat 1990-tych. Bankiem tym zarządza obecnie agencja rządowa. Skarżący bank wniósł do sądów chorwackich dwa powództwa o zapłatę należności przez chorwacką fabrykę cukru. Należności te do tej pory nie zostały odzyskane, również ze względu na zawiłości powojennych rozliczeń pomiędzy państwami byłej Jugosławii. Przed Trybunałem skarżący bank zarzucił, iż ten stan rzeczy stanowił naruszenie prawa do poszanowania własności, chronionego w art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji o prawach człowieka, a także prawa do rzetelnego procesu (art. 6 ust. 1 Konwencji) oraz zakazu dyskryminacji (art. 14 Konwencji).

Trybunał nie przyjął sprawy do merytorycznego rozpatrzenia. Trybunał przypomniał, iż zgodnie z art. 34 Konwencji o prawach człowieka, prawo do wniesienia skargi indywidualnej przysługuje osobom fizycznym, organizacjom pozarządowym oraz grupom osób, które stały się ofiarami naruszenia jednego z praw chronionych w Konwencji. Prawo do skargi indywidualnej nie przysługuje natomiast żadnym organom państwowym. Przez "organ państwowy" nie należy rozumieć wyłącznie podmiotów biorących udział w sprawowaniu władzy państwowej, lecz wszelkie podmioty, które - nawet przy zapewnieniu im formalnej podmiotowości prawnej - są instytucjonalnie i funkcjonalnie zależne od państwa. Tak też sytuacja zachodziła w omawianej sprawie: skarżący bank, mimo iż formalnie jest odrębnym podmiotem prawnym o charakterze spółki akcyjnej, jest w pełni kontrolowany i zarządzany przez agencję rządową. Nie posiada zatem wystarczającej instytucjonalnej i operacyjnej niezależności od rządu słoweńskiego i musi zostać uznany za instytucję państwową, której nie przysługuje prawo do wniesienia skargi indywidualnej do Trybunału. Skarga została tym samym uznana za niedopuszczalną i odrzucona z powodów formalnych.

Ljubljanska banka d.d. przeciwko Chorwacji - decyzja ETPC z 12 maja 2015 r., skarga nr 29003/07.