Gmina pozwała redaktora naczelnego - administratora strony internetowej o zamieszczenie sprostowania artykułu. Sądy obu instancji uznały jej żądanie za niezasadne. Powództwo zostało więc prawomocnie oddalone.

Pozwany jest redaktorem naczelnym oraz administratorem strony internetowej, na której w 2016 r. ukazał się artykuł dotyczący wydatkowania przez Gminę środków pieniężnych za administrowanie lokalami mieszkalnymi. Autorem tekstu był pozwany. Tydzień po publikacji tekstu, rzecznik prasowy Gminy skierował wniosek do pozwanego o zamieszczenie sprostowania tego tekstu. We wniosku domagano się opublikowania sprostowania o dokładnie określonej treści - w terminie 3 dni roboczych. W szczególności zażądano opublikowania oświadczenia, iż podane w tekście informacje były nieprawdziwe. Trzy dni później pozwany zamieścił na stronie internetowej artykuł, w którym poinformował, że otrzymał od rzecznika prasowego Gminy sprostowanie i opublikował kopię tego pisma. Pozwany opublikował skan przesłanego mu pisma wraz z treścią sprostowania. W ocenie Gminy, takie działanie pozwanego nie było właściwe. W związku z tym Gmina ponownie domagała się zamieszczenia sprostowania o treści, jak wskazanej w poprzednim piśmie. Pozwany tego jednak nie uczynił. Zamiast tego pozwany opublikował artykuł, w którym zamieścił skan pisma Gminy, zawierającego wezwanie przedsądowe do zamieszczenia sprostowania.

Publikacja sprostowań

Na podstawie art. 31a ust. 1 ustawy z 26.01.1984 r. Prawo Prasowe (Dz.U.1984.5.24) na wniosek zainteresowanej osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, redaktor naczelny właściwego dziennika lub czasopisma jest obowiązany opublikować bezpłatnie rzeczowe i odnoszące się do faktów sprostowanie nieścisłej lub nieprawdziwej wiadomości zawartej w materiale prasowym.

Ewa Ferenc-Szydełko
Prawo prasowe. Komentarz>>

Instytucja sprostowania

Instytucja sprostowania artykułu prasowego umożliwia zainteresowanemu przedstawienie własnej wersji wydarzeń i odniesienie się do faktów przedstawionych w materiale prasowym. Sprostowanie prasowe nie stanowi obiektywnej wypowiedzi co do faktów. Dla opublikowania sprostowania nie jest więc istotna prawdziwość przedstawionych informacji. Jego celem jest pozwolenie osobie, której publikacja dotyczy, na wypowiedzenie się do faktów przywołanych w treści prostowanej publikacji.

Odmowa publikacji

W oparciu o przepis art. 33 ust. 2 pkt 1 Prawa Prasowego redaktor naczelny może odmówić opublikowania sprostowania, jeżeli sprostowanie odnosi się do wiadomości poprzednio sprostowanej.

Dopuszczalna odmowa

Sądy obu instancji zgodnie uznały, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, powołując się na brzmienie cytowanego art. 33 ust. 2 pkt 1 Prawa Prasowego. Zdaniem sądów, skoro pozwany w terminie opublikował skan pisma Gminy, zawierający żądaną treść sprostowania, to brak było podstaw ku temu, by po raz kolejny miał on zamieścić treść sprostowania. Pozwany mógł odmówić opublikowania kolejnego sprostowania.

Czytelny skan

Publikując skan, pozwany nie dokonał żadnych modyfikacji treści sprostowania i opublikował go w żądanym przez Gminę terminie. Informacja prostująca ukazała się na tej samej stronie internetowej, co ta prostowana. Taka treść artykułu jednoznacznie wskazuje, kto jest autorem wypowiedzi prostującej i czyj punkt widzenia przedstawia tekst sprostowania. Załączony skan był czytelny - można go było powiększyć i pomniejszyć. Nadto, skan pisma otwierał się razem z publikacją prostującą i nie stanowił załącznika, więc nie trzeba było go otwierać osobno. Zatem taka forma i sposób publikacji sprostowania czyniła zadość wymogom przewidzianym w Prawie Prasowym.

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 28.09.2017 r., I ACa 390/17,

LEX nr 2402374.