Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.
W KŚT za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być budynek, maszyna oraz pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt - obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe itp.
Nowa KŚT została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. (Dz. U. Nr 242, poz. 1622) i od 1 stycznia 2011 r. zastąpi Klasyfikację Środków Trwałych (KŚT) wydaną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1317). Nowa KŚT wzorem poprzedniej KŚT wyróżnia trzy szczeble podziału: grupę, podgrupę i rodzaj. Na pierwszym szczeblu podziału klasyfikacyjnego nowa klasyfikacja wyodrębnia 10 następujących jednocyfrowych grup środków trwałych:
0 GRUNTY
1 BUDYNKI I LOKALE ORAZ SPÓŁDZIELCZE PRAWO DO LOKALU UŻYTKOWEGO I SPÓŁDZIELCZE WŁASNOŚCIOWE PRAWO DO LOKALU MIESZKALNEGO
2 OBIEKTY INŻYNIERII LĄDOWEJ I WODNEJ
3 KOTŁY I MASZYNY ENERGETYCZNE
4 MASZYNY, URZĄDZENIA I APARATY OGÓLNEGO ZASTOSOWANIA
5 MASZYNY, URZĄDZENIA I APARATY SPECJALISTYCZNE
6 URZĄDZENIA TECHNICZNE
7 ŚRODKI TRANSPORTU
8 NARZĘDZIA, PRZYRZĄDY, RUCHOMOŚCI I WYPOSAŻENIE GDZIE INDZIEJ NIESKLASYFIKOWANE
9 INWENTARZ ŻYWY
Drugiemu szczeblowi podziału klasyfikacyjnego (podgrupy) zostały nadane symbole dwucyfrowe, a trzeciemu szczeblowi (rodzaj) zostały nadane symbole trzycyfrowe.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line