Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych Lewiatan pozytywnie odnosi się do zaproponowanych w projekcie, przygotowanym przez Ministerstwo Sprawiedliwości, zmian w ustawie z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźba kary (Dz.U. Nr 197, poz. 1661, z późn. zm.)

Zaproponowane w nowelizacji Ustawy zmiany dotyczą, m.in.:
  • obniżenia górnego limitu kary pieniężnej wobec podmiotu zbiorowego z 20.000.000 zł. do 5.000.000 zł., nie więcej jednak niż 3% przychodu osiągniętego w roku popełnienia czynu zabronionego (obecnie jest to 10%),
  • skreślenia kary dodatkowej orzekanej wobec podmiotu zbiorowego dotyczącej zakazu prowadzenia określonej działalności podstawowej lub ubocznej,
  • rozszerzenia zakresu stosowania przez sądy art. 12 ustawy, dotyczącego odstąpienia od orzeczenia kary pieniężnej w przypadku gdy czyn zabroniony nie przyniósł temu podmiotowi korzyści,
  • istotnego ograniczenia katalogu przestępstw, które mogą stanowić podstawę odpowiedzialności podmiotów zbiorowych,
  • przeniesienia właściwości rzeczowej w sprawach odpowiedzialności podmiotów zbiorowych z sądów rejonowych do sądów okręgowych,
  • umożliwienia składania stronom kasacji w sprawach odpowiedzialności podmiotów zbiorowych,

Według pracodawców proponowane zmiany ograniczają represyjność ustawy i wychodzą naprzeciw oczekiwaniom przedsiębiorców, dla których jest to niesprawiedliwy i podważający pewność prowadzenia działalności gospodarczej akt normatywny. Ponadto zmiany Ustawy dają przedsiębiorcom dodatkowe gwarancje procesowe w bardzo skomplikowanych postępowaniach jakimi są sprawy odpowiedzialności podmiotów zbiorowych - uważają pracodawcy. 

Zdaniem Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych Lewiatan należałoby dodatkowo rozważyć kwestię zmiany treści art. 4 ustawy, która nadal budzi wątpliwości, w szczególności w kontekście orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 listopada 2004 r. Pomimo nowelizacji art. 4 przeprowadzonej w 2005 r. wzbudza on nadal kontrowersje, czy wymienione w nim orzeczenia zgodne są z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego, który m.in. stwierdził, iż „Istotą odpowiedzialności podmiotów zbiorowych jest jej charakter wtórny, tzn. jest możliwa dopiero po stwierdzeniu (prawomocnym wyrokiem skazującym lub przynajmniej orzeczeniem równoważnym mu w tym sensie, że potwierdzającym zarówno sam fakt popełnienia czynu jak i jego zawinienie) popełnienia przestępstwa przez osobę fizyczną wymienioną w art. 3 ustawy. Ujemne przesłanki procesowe wymienione w art. 17§ 1 k.p.k. z reguły nie stwarzają warunków do takiego stwierdzenia (por. M. Filar i in., op.cit., s. 55; B. Namysłowska-Gabrysiak, Ustawa o odpowiedzialności…, s. 119-123).”

(Źródło: PKPP/KW)