Problem prawny pojawił się po wniesieniu roszczenia przez Wojskową Agencję Mieszkaniową przeciwko Krystynie K. i jej synowi Maciejowi. Osoby te to była żona i syn starszego sierżanta Władysława K.
Rozwód małżeństwa K. nastąpił w kwietniu 1989 r. , ale mieszkali oni razem, a wraz z nimi dwóch synów. Po kilkunastu latach, w 2008 roku Władysław K. zmarł.
Wojskowa Agencja Mieszkaniowa upomniała się o zwrot lokalu. Sąd Rejonowy oddalił powództwo Agencji i uznał, że żonie i synowi przysługuje mieszkanie, mimo rozwodu i śmierci męża i ojca. Zadecydował ustrój wspólności majątkowej.
Sąd Apelacyjny powziął wątpliwość, czy uchwała siedmiu sędziów SN z 16 listopada 1979 r. SN ma zastosowanie w tej sprawie.
Według niej żądanie rozwiedzionego małżonka eksmisji drugiego małżonka z zajmowanej wspólnie osobnej kwatery stałej przydzielonej temu drugiemu małżonkowi jako żołnierzowi zawodowemu nie podlega rozpoznaniu w drodze sądowej.
Sąd Najwyższy 16 września przychylił się do tezy wyrażonej przez sąd I instancji. A zatem uchwała jest korzystna dla rodziny żołnierza, który zmarł, a jego małżonka objęta wspólnością majątkową nadal ma prawo do zamieszkiwania kwatery.
Sygnatura akt III CZP 50/15, uchwała z 16 września 2015 r.
Roman Dziczek
Prawo mieszkaniowe w praktyce. Wzory pozwów i wniosków sądowych