Do najważniejszych rozwiązań o charakterze upraszczającym należy zaliczyć przede wszystkim:

1. Podniesienie limitu obrotu uprawniającego do zwolnienia z VAT do 150.000 zł

Od dnia 1 stycznia 2011 r. wzrasta kwota limitu obrotu uprawniającego do korzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług ze 100.000 zł do 150.00 zł. Zmiana ta ułatwi prowadzenie działalności gospodarczej podatnikom osiągającym niewielkie obroty, gdyż przyczyni się w znacznym stopniu do redukcji obciążeń administracyjnych, co w konsekwencji wpłynie korzystnie na rozwój drobnej wytwórczości. W 2011 r. ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług będą mogli skorzystać podatnicy, którzy nie przekroczyli w 2010 r. kwoty limitu obrotu w wysokości 150.000 zł lub jej proporcji w przypadku podatników, którzy rozpoczęli w trakcie roku 2010 wykonywanie czynności opodatkowanych (art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT).

Przepisy przejściowe zawarte w ww. noweli z dnia 2 grudnia 2009 r. umożliwiają również objęcie zwolnieniem w 2011 r. tych podatników, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2010 r. była wyższa niż 100.000 zł, lecz nie przekroczyła kwoty 150.000 zł. Podatnicy, którzy w trakcie 2010 r. rozpoczęli wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, także będą mogli skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli łączna wartość sprzedaży opodatkowanej, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w 2010 r. przekroczyła kwotę 100.000 zł, lecz nie przekroczyła 150.000 zł. Warunkiem skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w 2011 r. przez podatnika, który przekroczył w 2010 r. „stary” limit obrotu - 100.000 zł, lecz nie przekroczył ,,nowego” limitu 150.000 zł jest pisemne zawiadomienie o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011 r. Dochowanie przez podatnika ww. warunku pozwala na korzystanie ze zwolnienia podmiotowego od dnia 1 stycznia 2011 r.

Podatnicy podatku od towarów i usług, którzy w 2010 r. sami zrezygnowali ze zwolnienia od tego podatku, u których obrót nie przekroczył w 2010 r. kwoty 100.000 zł (lub jej proporcji w przypadku podatników, którzy rozpoczęli w 2010 r. wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług) nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego od dnia 1 stycznia 2011 r. Przepisy ww. ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. ich nie dotyczą. Oznacza to, że podatnicy ci w przypadku podjęcia decyzji o ponownym skorzystaniu ze zwolnienia podmiotowego, z którego sami zrezygnowali w 2010 r., będą mogli do niego powrócić dopiero od dnia 1 stycznia 2012 r. (jeśli nie przekroczą limitu za 2011 r.).

2. Zmiany w zakresie fakturowania elektronicznego

Od 1 stycznia 2011 r. wchodzą w życie bardzo istotne zmiany w zakresie fakturowania elektronicznego wprowadzone w związku z przyjęciem dyrektywy Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania, która ma na celu m.in. liberalizację obecnych standardów przesyłania i przechowywania faktur elektronicznych tak, aby faktury papierowe i faktury elektroniczne były traktowane w ten sam sposób.

W dniu 17 grudnia 2010 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, które zostało skorelowane ze zmianą rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.). Celem zaproponowanych w ww. rozporządzeniach zmian jest uproszczenie obrotu fakturami, tak aby faktury elektroniczne stały się realną alternatywą dla faktur papierowych w szczególności poprzez:

- dopuszczenie gwarantowania autentyczności pochodzenia i integralności treści faktur wg metod określonych przez podatnika,

- utrzymanie jako rozwiązań fakultatywnych dotychczasowych metod gwarantowania autentyczności pochodzenia i integralności treści faktur elektronicznych - kwalifikowany podpis elektroniczny lub wymiana danych elektronicznych (EDI),

- wprowadzenie obowiązku zapewnienia czytelności faktur przez cały okres przechowywania,

- wprowadzenie definicji autentyczności pochodzenia i integralności treści faktur,

- umożliwienie wystawiania i przesyłania faktur elektronicznych w dowolnym formacie elektronicznym (PDF, doc. i inne, udostępniane na serwerze wystawcy, jak również np. przesyłane mailem),

- dopuszczenie przechowywania faktur w dowolnej postaci tj. papierowej lub elektronicznej niezależnie od sposobu wystawienia faktury (np. dopuszczenie możliwości drukowania jednego egzemplarza faktury „papierowej” dla nabywcy i przechowywania takiej faktury w formie elektronicznej przez dostawcę),

- wprowadzenie możliwości ustalenia przez strony innego niż określony w rozporządzeniu terminu utraty prawa do wystawiania i przesyłania faktur elektronicznych nie dłuższego jednak niż 30 dni w przypadku cofnięcia akceptacji tego sposobu wystawiania faktur przez odbiorcę,

- dopuszczenie możliwości wystawiania i przesyłania faktur korygujących w dowolnej postaci tj. np. wystawianie faktur korygujących „papierowych” do faktur elektronicznych,

- dopuszczenie przechowywania faktur poza terytorium kraju (niezależnie od formy przesyłu), pod warunkiem zapewnienia organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostępu on-line do tych faktur.

3. Zbiorcze faktury korygujące

Od dnia 1 stycznia 2011 r. zmianie ulegają przepisy dotyczące zbiorczych faktur korygujących. Zasady wystawiania tych faktur zostają zliberalizowane w przypadku udzielania rabatów „okresowych”. Podatnik udzielający rabatu w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonanych dla jednego odbiorcy w danym okresie, może wystawić jedną zbiorczą fakturę korygującą do tych dostaw.

Faktura taka powinna zawierać co najmniej:

- numer kolejny oraz datę jej wystawienia,

- dane sprzedawcy i nabywcy (imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone, adresy, NIP-y),

- okres, do którego odnosi się udzielany rabat,

- kwotę udzielonego rabatu,

- kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Jeżeli udzielany przez podatnika rabat dotyczy sprzedaży opodatkowanej różnymi stawkami VAT, kwotę rabatu oraz kwotę zmniejszenia podatku należnego, należy podać w podziale na kwoty dotyczące właściwych stawek VAT.

Wprowadzone rozwiązanie zasadniczo uprości proces wystawiania zbiorczych faktur korygujących za dłuższe okresy, gdyż nie będzie już wymogu odnoszenia się w fakturze korygującej do poszczególnych faktur podlegających korekcie. Do faktur tych zastosowanie mają dotychczasowe przepisy dotyczące wykazywania kwoty podatku w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze oraz dotychczasowe zasady zaokrąglania kwot na fakturze.

źródło: www.mf.gov.pl, stan z dnia 3 stycznia 2011 r.

W następnym artykule omówione zostaną zmiany dostosowujące przepisy o podatku VAT do prawa UE.