W przedmiotowej sprawie podatnik zwrócił się do organu podatkowego w kwestii ustalenia momentu poniesienia kosztów inwestycji na terenie sse. Koszty inwestycji stanowią bowiem istotny czynnik określenia wielkości pomocy publicznej, a te z kolei wiążą się z kwestią zwolnienia podatkowego wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o PIT .

Podatnik zadał więc pytanie czy koszty inwestycji, które mają wpływ na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, należy dyskontować od daty poniesienia (tj. ujęcia w księgach rachunkowych spółki), czy też od daty faktycznego poniesienia wydatku, tj. wypływu środków pieniężnych z kasy, bądź rachunku bankowego?

Według podatnika za koszty inwestycji należy uznać zarachowane koszty inwestycji. Jednak zdaniem organu podatkowego dla poniesienia kosztu nie wystarczy wyłącznie jego zaewidencjonowanie w prowadzonej przez podatnika ewidencji księgowej (księgach rachunkowych). Konieczne jest fizyczne wydatkowanie tych środków. Przyjęcie poglądu podatnika prowadzić może zdaniem organu do absurdalnej sytuacji, w której przedsiębiorca, który np. ujął w księgach rachunkowych wydatki o wartości określonej w zezwoleniu na podstawie dokumentów księgowych, lecz w rzeczywistości nie wydatkował tych środków w określonym w zezwoleniu terminie, upoważniony byłby do korzystania z pomocy publicznej.

Sprawa trafiła do WSA w Rzeszowie. Zdaniem sądu interpretacja przepisów prawa, zaprezentowana przez organ jest nietrafna. Sąd uznał, że dla potrzeb momentu ustalenia poniesionych kosztów inwestycji ustawodawca przyjął, że takim wydatkiem jest "poniesiony koszt inwestycji". Natomiast "ponieść" oznacza tyle co: "zostać obarczonym, obciążonym czymś", zaś "koszt" oznacza tyle co "suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś". Z przytoczonych znaczeń słów: "ponieść" i "koszt" nie można wyprowadzić, stosując jedynie wykładnię językową, że celem normodawcy było stosowanie metody kasowej, a więc że decydującym kryterium było faktyczne poniesienie wydatku.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Sąd przywołał także art. 22 ust. 5d ustawy o PIT , który, chociaż nie dotyczy bezpośrednio kwestii objętej pytaniem, to stanowi pewną wskazówkę do ich wykładani, obrazując swoistego rodzaju "ewolucję" przepisów podatkowych.

Sąd w niniejszej sprawie odrzucił zatem wynik językowej wykładni "poniesienia kosztów inwestycji" uznając, że potoczne rozumienie słowa "poniesienie" (jako rozchodu środków pieniężnych z kasy lub z rachunku bankowego), zgodnie z zasadami metody kasowej jest nieadekwatne dla znaczenia pojęć użytych w § 6 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczych na terenach specjalnych stref ekonomicznych .

Wyrok WSA w Rzeszowie z 11 października 2012 r., I SA/Rz 684/12