Minister finansów zmienił z urzędu wydaną interpretację, w której organ podatkowy uznał, że koszty związane z rozbiórką budynku nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, lecz na podstawie art. 22g ust. 4 ustawy o PIT zwiększą wartość początkową nowego środka trwałego i będą podlegały zaliczeniu w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne naliczane od jego wartości początkowej.
Zdaniem ministra, przepis art. 23 ust. 1 pkt 6 tej ustawy nie wyłącza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w związku z likwidacją nie w pełni umorzonych środków trwałych, o ile środki te utraciły przydatność gospodarczą z innego powodu niż wskutek zmiany rodzaju działalności.
Pojęcie „likwidacja” nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych . Przyjmuje się, że „likwidacja” środka trwałego oznacza nie tyle fizyczne unicestwienie środka trwałego, ile jego usunięcie z ewidencji środków trwałych w związku z definitywną utratą jego przydatności gospodarczej, ocenianą przez pryzmat obiektywnych kryteriów ekonomicznych (np. na skutek wyeksploatowania, braku możliwości naprawy, zużycia technologicznego).
Jeżeli więc likwidacja nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego nie będzie mieć związku ze zmianą rodzaju działalności gospodarczej, tym samym strata (w wysokości nieumorzonej wartości środka trwałego) powstała w jej wyniku może być zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.
Interpretacja indywidualna Ministra Finansów z 29 czerwca 2012 r., DD9/033/45/KZU/2011/PK-613.
Przywołane akty prawne
Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych 9Dz. U. z 2012 r., poz. 361 t.j.)