W przedmiotowej sprawie organ uznał, że skoro zakupu terenów rolniczych dokonano w celu prowadzenia działalności rolniczej (hodowlanej), to potwierdzono tym samym zamiar prowadzenia działalności gospodarczej. Organ uznając osobę z tytułu takiego nabycia za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT przyjął jednocześnie, że planowaną przez nią sprzedaż gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, która w oparciu o art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu.
Ostatecznie sprawa trafiła do ponownego rozpatrzenia przez WSA w Opolu. Sąd związany stanowiskiem NSA wyrażonym w wyroku z 22 lutego 2012 r. I FSK 1909/11, LEX nr 1124062 stwierdził, że osobę, która nabyła działki gruntu, a następnie dokonuje ich dostawy, można uznać za podatnika podatku od towarów i usług tylko wówczas, jeżeli osoba ta, w celu dokonania wspomnianej sprzedaży, podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Tym samym dla oceny charakteru planowanej sprzedaży gruntu nie ma znaczenia deklarowany przez stronę zamiar rozpoczęcia produkcji rolniczej o profilu hodowlanym, na czym organ zbudował tezę, że w odniesieniu do dostawy spornych działek można stronie przypisać status podatnika VAT. Zdaniem sądu planowane zbycie przedmiotowych działek nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, a strony nie można uznać w okolicznościach sprawy za podatnika VAT.
Prawomocny wyrok WSA w Opolu z 25 kwietnia 2012 r., I SA/Op 104/12
Przywołane akty prawne:
Ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 t.j.