Tak wynika z wyroku NSA z 14 stycznia 2015 r. W przedmiotowej sprawie do fiskusa zwróciła się spółka, która planowała połączenie w trybie przejęcia ze spółkami powiązanymi z grupy kapitałowej. Spółka zorganizowała spotkanie integracyjne dla wszystkich pracowników spółki oraz spółek powiązanych, jak również dla członków rodzin tych osób. Celem spotkania było zintegrowanie wszystkich pracowników spółek w związku z planowanym procesem połączenia. Koszt zorganizowania spotkania poniosła spółka, pokrywając wydatki ze swoich środków obrotowych. Wydatki te zostały udokumentowane fakturami, z wyjątkiem bonów towarowych, których nabycie zostało udokumentowane notami księgowymi. Spółka nie zaliczyła tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ani nie odliczyła podatku VAT z faktur.
Zdaniem spółki nie ma podstaw do uznania, że wartość otrzymanych świadczeń będzie przychodem pracowników spółki. Otrzymane świadczenia nie będą też przychodem pracowników spółek powiązanych.
Fiskus się nie zgodził i uznał, że uczestnictwo w imprezie integracyjnej sfinansowanej przez spółkę stanowić będzie dla uczestnika nieodpłatne świadczenie, którego wartość należało obliczyć dzieląc łączną kwotę wynikającą z wystawionych faktur opłaconych przez spółkę na ilość osób. Nie ma przy tym znaczenia, czy i w jakim zakresie uczestnicy korzystali z przedstawionych do ich dyspozycji świadczeń. Dlatego łączna wartość kosztów poniesionych przez spółkę przypadająca na pracownika i członków rodziny podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy. Natomiast w przypadku pracowników spółek powiązanych i członków ich rodzin to otrzymane świadczenie stanowi przychód z innych źródeł. Także wartość wylosowanego bonu będzie stanowiła przychód z innych źródeł.
Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Zdaniem sądu, nie można uznać, że w sprawie spółka spełniła świadczenie, które zostało spełnione w interesie pracownika i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Nie można przy tym zakładać, że gdyby spółka nie zorganizowała i nie sfinansowała tego spotkania, to osoby w nim uczestniczące poniosłyby wydatki na podobny cel. Nie sposób także przypisać indywidualnie uczestnikowi spotkania uzyskania konkretnej, wymiernej korzyści, która mogłaby stanowić jego przychód, a w przypadku pracownika spółki oraz członków jego rodziny - przychód ze stosunku pracy. Podobnie jest w przypadku osób niebędących pracownikami spółki.
Jak podkreślił sąd na gruncie przepisów ustawy o PIT, fundamentalną zasadą jest zindywidualizowany obowiązek podatkowy oraz indywidualnie określony podatek wynikający z obowiązujących przepisów podatkowych. W przypadku imprez zbiorowych, jak choćby spotkań integracyjnych, nie jest możliwe ustalenie podstawy opodatkowania indywidualnych osób z tytułu udziału w nich, skoro nie da się ustalić, czy i w jakim zakresie skorzystali oni z poszczególnych oferowanych przez organizatora świadczeń. Nie sposób bowiem w takim przypadku ustalić wysokości przychodu uczestnika przez podzielenie ogólnych kosztów imprezy przez liczbę osób biorących w niej udział. Z tych względów, wbrew stanowisku fiskusa, nie sposób przypisać pracownikom spółek powiązanych ze spółką oraz członkom ich rodzin przychodu z tytułu udziału w imprezie integracyjnej, jako przychodu z innych źródeł. W obu przypadkach na Spółce nie ciążyły więc obowiązki płatnika.
Wyrok NSA z 14 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 2770/14
Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego