Ministerstwo Finansów powołało się na przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.), zgodnie z którym opłacie tej podlega złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury albo jego odpisu, wypisu lub kopii – w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym.
Obowiązek zapłaty opłaty skarbowej na podstawie powołanego przepisu powstaje w przypadku, gdy spełnione są łącznie dwa warunki:
1) zaistnieje udzielenie pełnomocnictwa
2) dokument ten, stwierdzający udzielenie pełnomocnictwa, zostanie złożony w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym.
W odniesieniu do kwestii definicji pełnomocnictwa lub prokury Ministerstwo Finansów stwierdziło, że przepisy ustawy o opłacie skarbowej nie zawierają własnych definicji poszczególnych przedmiotów tej opłaty, bowiem z istoty swojej opłata skarbowa ma wtórny charakter w stosunku do przepisów prawa materialnego, na podstawie których dokonuje się czynności urzędowych, wydaje zaświadczenia lub zezwolenia albo składa się pełnomocnictwa w sprawie z zakresu administracji publicznej. Instytucje pełnomocnictwa i prokury normują przepisy ustawy – Kodeks cywilny. W myśl definicji określonej w art. 96 tej ustawy pełnomocnictwo jest umocowaniem do działania w cudzym imieniu opartym na oświadczeniu woli reprezentowanego. Wywołuje ono bezpośredni skutek czynności prawnych dokonanych przez pełnomocnika dla reprezentowanego. Instytucja pełnomocnictwa została unormowana w art. 98 i następnych k.c., w Rozdziale II Działu VI tej ustawy (prokura w Rozdziale III Działu VI k.c.).
Zgodnie z art. 109.1 § 1 Kodeksu cywilnego prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.
Prokura nie może być przeniesiona na inną osobę, ale prokurent może ustanowić pełnomocnika do poszczególnej czynności lub pewnego rodzaju czynności. W myśl powołanych przepisów k.c. upoważnienie do działania w imieniu przedsiębiorstwa, udzielone pracownikowi tego przedsiębiorstwa przez osobę wymienioną w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, jest zatem pełnomocnictwem.
Obowiązek złożenia pełnomocnictwa w postępowaniu administracyjnym nie wynika z przepisów ustawy o opłacie skarbowej, lecz z przepisów art. 33 § 3 ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego, a w sprawach załatwianych na podstawie przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa – z przepisów art. 137 § 3 tej ustawy. Zgodnie z tymi przepisami pełnomocnik jest obowiązany dołączyć do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. (pismo z dnia z 29 sierpnia 2007 r., sygn. PL-835/209/JB/07/ST-795 Dyrektora Departamentu Podatków i Opłat Lokalnych Ministerstwa Finansów, Biuletyn Skarbowy nr 5).
Obowiązek zapłaty opłaty skarbowej na podstawie powołanego przepisu powstaje w przypadku, gdy spełnione są łącznie dwa warunki:
1) zaistnieje udzielenie pełnomocnictwa
2) dokument ten, stwierdzający udzielenie pełnomocnictwa, zostanie złożony w sprawie z zakresu administracji publicznej lub w postępowaniu sądowym.
W odniesieniu do kwestii definicji pełnomocnictwa lub prokury Ministerstwo Finansów stwierdziło, że przepisy ustawy o opłacie skarbowej nie zawierają własnych definicji poszczególnych przedmiotów tej opłaty, bowiem z istoty swojej opłata skarbowa ma wtórny charakter w stosunku do przepisów prawa materialnego, na podstawie których dokonuje się czynności urzędowych, wydaje zaświadczenia lub zezwolenia albo składa się pełnomocnictwa w sprawie z zakresu administracji publicznej. Instytucje pełnomocnictwa i prokury normują przepisy ustawy – Kodeks cywilny. W myśl definicji określonej w art. 96 tej ustawy pełnomocnictwo jest umocowaniem do działania w cudzym imieniu opartym na oświadczeniu woli reprezentowanego. Wywołuje ono bezpośredni skutek czynności prawnych dokonanych przez pełnomocnika dla reprezentowanego. Instytucja pełnomocnictwa została unormowana w art. 98 i następnych k.c., w Rozdziale II Działu VI tej ustawy (prokura w Rozdziale III Działu VI k.c.).
Zgodnie z art. 109.1 § 1 Kodeksu cywilnego prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.
Prokura nie może być przeniesiona na inną osobę, ale prokurent może ustanowić pełnomocnika do poszczególnej czynności lub pewnego rodzaju czynności. W myśl powołanych przepisów k.c. upoważnienie do działania w imieniu przedsiębiorstwa, udzielone pracownikowi tego przedsiębiorstwa przez osobę wymienioną w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, jest zatem pełnomocnictwem.
Obowiązek złożenia pełnomocnictwa w postępowaniu administracyjnym nie wynika z przepisów ustawy o opłacie skarbowej, lecz z przepisów art. 33 § 3 ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego, a w sprawach załatwianych na podstawie przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa – z przepisów art. 137 § 3 tej ustawy. Zgodnie z tymi przepisami pełnomocnik jest obowiązany dołączyć do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. (pismo z dnia z 29 sierpnia 2007 r., sygn. PL-835/209/JB/07/ST-795 Dyrektora Departamentu Podatków i Opłat Lokalnych Ministerstwa Finansów, Biuletyn Skarbowy nr 5).