W przedmiotowej sprawie spółka zwróciła się do dyrektora izby skarbowej z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego. We wniosku spółka rozważała kilka opcji modelu biznesowego (optymalizacyjnego) prowadzonej działalności. Przedstawiła szczegółowo cztery warianty wzajemnego rozliczenia kosztów i zadała 23 pytania w tym 6 wariantowych.

Minister finansów odmówił wszczęcia postępowania w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Zdaniem organu treść wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazywała, że stanowi on w istocie wniosek o udzielenie porady z zakresu obowiązków podatkowych, służącej optymalizacji obciążeń podatkowych, a nie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w rozumieniu art. 14b ordynacji podatkowej (o.p.).

Na powyższe postanowienie spółka złożyła zażalenie, w którym wniosła o jego uchylenie i wszczęcie postępowania, a w konsekwencji wydanie wnioskowanej interpretacji indywidualnej zgodnie ze złożonym wnioskiem. Według spółki art. 14b § 2 i § 3 o.p. nie zawiera żadnych ograniczeń i nie wyklucza możliwości przedstawienia przez wnioskodawcę złożonego i skomplikowanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w tym także kilku wariantów zdarzenia przyszłego. Wówczas każdy z tych wariantów powinien być potraktowany przez ministra finansów, jako pojedyncze zdarzenie przyszłe.

Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Zdaniem sądu nie ma istotnego znaczenia to, jakim celom ma służyć wydana interpretacja, tj. czy jej celem jest optymalizacja obciążeń podatkowych czy też inne cele, jednakże istotne jest to, aby we wniosku o wydanie interpretacji stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe zostały przedstawione w sposób umożliwiający kwalifikację prawną zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy. Tymczasem wielowariantowość zdarzeń i ich hipotetyczny charakter oraz rodzaj poruszonych zagadnień przedstawionych we wniosku wskazywały na to, że stan faktyczny nie został przedstawiony w taki sposób, aby możliwa była kwalifikacja prawna tych zagadnień.

Sąd uznał, że sposób, w jaki spółka przedstawiła nurtujące ją wątpliwości nieuchronnie prowadził do wniosku, że jej zamiarem było otrzymanie "informacji podatkowej" w wielu wariantach, a nie otrzymanie interpretacji zawierającej ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz uzasadnieniem prawnym tej oceny. Złożony wniosek obejmował bowiem wielowariantowe pytania, dotyczące różnych podatkowych stanów faktycznych, przy czym użyte w jego treści zwroty otwarte (nieostre), których celem było wyrażenie własnego stanowiska, które następnie miało podlegać ocenie przez ministra finansów, ze swej istoty uniemożliwiały ocenę tego stanowiska wnioskodawcy w sposób podany w art. 14c o.p.

W konsekwencji sąd oddalił skargę spółki.

Wyrok NSA z 9 października 2013 r., I FSK 1501/12