Podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby – z jednej strony – pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej – zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Przy czym należy zauważyć, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy towaru lub usługi w celu ich prawidłowej identyfikacji.

Zobacz: Szczegółowe rozróżnienie towarów na paragonach nie jest obligatoryjne z >>

To podatnik decyduje, w jaki sposób dobierze nazwę towaru lub usługi, tak by jego klient mógł jednoznacznie zidentyfikować przedmiot nabytego świadczenia, a sposób jednoznacznego identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem, jaki podatnik oferuje.

Podatnicy świadczący usługi mogą przy określaniu ich nazwy wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika usług). Zważywszy, że ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega dany towar lub usługa, którą – w przypadku dokonywanych usług rehabilitacyjnych – jest pewne świadczenie finalne składające się z wielu czynności, nie ma konieczności i uzasadnienia wyliczania wszystkich jego elementów składowych.

Stosowanie na paragonach fiskalnych nazwy świadczenia „rehabilitacja” spełnia warunek określony w rozporządzeniu ministra finansów z 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, gdyż tak skonstruowana nazwa świadczenia daje możliwość jego identyfikacji, a co za tym idzie, nie ma konieczności wyliczania wszystkich elementów składowych – zarówno czynności czy urządzeń wykorzystywanych przy wykonywaniu danej usługi.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 17 lutego 2014 r., IPTPP4/443-919/13-2/OS