W przedmiotowej sprawie minister finansów z urzędu zmienił interpretację indywidualną stwierdzając jej nieprawidłowość w części dotyczącej zasad opodatkowania dochodu z tytułu umorzenia udziałów w spółce z siedzibą w Luksemburgu, o ile dochody te zgodnie z prawem Luksemburga nie są zrównane z wpływami z akcji. Zdaniem ministra finansów, jeżeli prawo Luksemburga nie zrównuje dochodów z umorzenia udziałów z wpływami z akcji, dochód podatnika będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce stosownie do art. 22 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Luksemburgiem, jako że będzie to wówczas dochód nie podlegający zaliczeniu do żadnej z kategorii dochodów objętych tą umową.
Minister finansów wezwał więc dyrektora izby skarbowej do usunięcia naruszenia prawa. Dyrektor izby skarbowej stwierdził jednak brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej.
Sprawa ostatecznie trafiła do NSA. Sąd nie miał wątpliwości, że wyrażona przez ministra finansów ocena prawna w interpretacji (również zmienionej) stanowiska wnioskodawcy, nie może mieć charakteru warunkowego (wielowariantowego). Ocena ta musi konstatować, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe (prawidłowe w określonej części) albo nieprawidłowe (nieprawidłowe w określonej części). Tymczasem niewłaściwie zachował się minister finansów nie wyrażając oceny stanowiska wnioskodawcy, a stwierdzając nieprawidłowość interpretacji w części dotyczącej zasad opodatkowania dochodu z tytułu umorzenia udziałów w Spółce, o ile dochody te zgodnie z prawem Luksemburga nie są zrównane z wpływami z akcji. Minister w istocie wyraził więc pogląd warunkowy.
Wyrok NSA z 3 października 2013 r., II FSK 2675/11