Przedmiot sporu w niniejszej sprawie stanowiła kwestia wysokości kosztu podatkowego z tytułu uzyskania przez podatnika przychodu z tytułu objęcia udziałów w spółce z o.o. w zamian za wkład w postaci wierzytelności przysługującej podatnikowi w stosunku do ww. spółki. Podatnik opisaną wyżej wierzytelność, którą wniósł aportem do Spółki, otrzymał na własność bezpłatnie od matki na podstawie umowy darowizny. 

Fiskus przy ustalaniu podstawy opodatkowania, pominął jednak koszty uzyskania przychodu w kwocie odpowiadającej kwocie głównej wierzytelności własnej, za którą zostały objęte udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki kapitałowej. Zdaniem organu art. 22 ust. 1e pkt 3 ustawy o PIT nie upoważnia do uznania za koszt podatkowy wartości składnika majątku, który wnoszący otrzymał nieodpłatnie, np. w drodze darowizny. Organ uważa, że zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu podlegać może tylko wydatek, który faktycznie poniesiono. Zdaniem podatnika, przedmiotowa kwota stanowi koszt podatkowy.

Najpierw sprawa trafiła do WSA w Poznaniu. W ocenie Sądu rację ma fiskus wskazując, iż kosztem uzyskania przychodu są faktycznie poniesione wydatki na nabycie tych składników majątku podatnika, które są przedmiotem aportu. Do wydatków tych zaliczamy zatem te wydatki, które poczynione zostały w celu nabycia danego składnika. Art. 22 ust. 1e pkt 3 u.p.d.o.f. zezwala na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu nie samej wartości aportu wnoszonego na pokrycie nabywanych udziałów, a jedynie wydatków poniesionych uprzednio przez wnoszącego aport na nabycie tego aportu.

To stanowisko potwierdził także NSA. Sąd kasacyjny potwierdził, że ustawodawca, określając koszty uzyskania przychodów związane z objęciem udziałów w spółce mającej osobowość prawną w zamian za wkład niepieniężny, wskazał, że mają to być faktycznie poniesione na dzień objęcia udziałów, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wydatki na nabycie składników majątku podatnika, wniesionych następnie, jako aport. O ile w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. za koszty uzyskania przychodów ustawodawca nakazał traktować wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, to w art. 22 ust. 1e pkt 3 użył słowa "faktycznie" ograniczając dodatkowo koszty te wyłącznie do wydatków na "nabycie". A właściwa wykładnia pojęcia "nabycie" wyklucza możliwość uznania za koszt uzyskania przychodów wartości wierzytelności własnej w przypadku konwersji takiej wierzytelności na udziały w spółce z o. o. Dlatego koszty uzyskania przychodów w tej sprawie mogły być co najwyżej związane z zawarciem umowy darowizny. Podatnik nie poniósł także innych kosztów związanych z objęciem udziałów w kapitale zakładowym spółki.

Wyrok NSA z 6.06.2017 r., sygn. akt II FSK 1364/15

 

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie
Vademecum Głównego Księgowego
Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów