Terenami budowlanymi, według nowej definicji, która zacznie obowiązywać od 1 kwietnia 2013 r. są grunty, przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (o ile taka została wydana). Jednocześnie zacznie obowiązywać zmienione brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, który wprowadza zwolnienie podatkowe dla dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Ze zwolnienia wypadają więc "tereny przeznaczone pod zabudowę".

   Zmiany w VAT w 2013 i 2014 roku

Obecnie sprecyzowanie znaczenia pojęcia „tereny przeznaczone pod zabudowę" sprawiało wiele trudności. W orzecznictwie i w piśmiennictwie dominuje stanowisko, że celem ustalenia, czy dany grunt jest terenem przeznaczonym pod zabudowę, należy odwołać się do statusu gruntu określonego na podstawie przepisów ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647) - dalej u.p.z.p. Podkreślano jednocześnie, że przeznaczenie gruntu powinno znajdować odzwierciedlenie w obiektywnych okolicznościach (planach miejscowych, decyzjach o warunkach zabudowy, etc.), nie może być zaś ustalane na podstawie subiektywnego przekonania stron transakcji. Ze względu na fakt, że większość terenów w Polsce nie ma planów zagospodarowania przestrzennego, w wielu przypadkach trudne było określenie, czy grunt może być uznany za teren budowlany, a zwłaszcza czy można stwierdzić, że są to tereny przeznaczone pod zabudowę.

Nowelizacja ustawy ma uprościć rozliczenia i zwiększyć pewność prawną w transakcjach dotyczących gruntów. Definiowanie terenów budowlanych będzie odbywało się bowiem wyłącznie na podstawie obiektywnych kryteriów, takich jak plan zagospodarowania przestrzennego czy decyzja o warunkach zabudowy.

Zdaniem Adama Bartosiewicza - wspólnika i członka zarządu EOL Kancelaria Doradztwa Podatkowego - nowa definicja wydaje się mieć jedną niedoskonałość, ponieważ nie odnosi się w ogóle do kwalifikacji terenów, dla których nie ma powyższych aktów, zaś teren jest objęty tylko ewidencją gruntów i budynków. Z definicji wynika, że wówczas – niezależnie od tego, w jaki sposób teren jest sklasyfikowany w ewidencji gruntów i budynków – grunt nie będzie terenem przeznaczonym pod zabudowę. Doradca podatkowy wskazuje, że dotychczasowe podejście sądów administracyjnych aby rozstrzygając o charakterze gruntów korzystać z ewidencji gruntów i budynków wydaje się nieaktualne.

źródło: A. Bartosiewicz, Definicja terenów budowlanych ułatwi stosowanie zwolnienia dla dostawy gruntów

Więcej o nowych przepisach >>> Zmiany w VAT w 2013 i 2014 roku